Achttien jaar geleden werd ik voor het eerste mama. Achttien jaar geleden voelde ik me al zo volwassen. Ik was 21 en we hadden bewust gekozen voor deze zwangerschap.

In de loop der jaren ben ik gaan inzien dat ik wel een hele jonge mama was. Ik heb er nog geen minuut spijt van gehad maar 21 jaar was wel heel jong. Vanaf het moment dat ik je echter in mijn armen had was ik helemaal gek van je, jij was mijn liefste Madelief. Mijn eigen lieve poppedijn waar ik alles voor zou doen.

Opgroeien naar een grote meid

Je groeide op, van een hele kleine baby werd je peuter, grote zus en toen kleuter. Wat wilde je graag naar school en iedere vrije dag kwamen er vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis. De tafel zat tussen de middag geregeld vol. In die jaren gingen we naar K3 in de Efteling en het Naturalis museum kende je van voor naar achter.

It’s just a phase

En toen was daar groep 8. Het begin van het grote loslaten. Kamp, eindmusical je vond het allemaal leuk en een beetje spannend tegelijk. Huilen met je vriendinnen na de musical en de mama’s huilden met jullie mee. Je koos een school aan de andere kant van de brug en daar ging je nog net 11 jaar alleen met de fiets naar school buiten onze gemeente. Wie vond het spannender, jij of ik? Nog steeds hadden we een goed band en bleef je onze Madelief, alleen niet meer in gekleurde rokjes met een gekleurde legging maar de kleding werd behoorlijk zwart en het haar rood met zwart. In de derde kwam de oorspronkelijke Meid weer terug in beeld. Verschillende vriendjes kwamen er voorbij en het eerste uitgaan begon. En zoals bij iedere puber hoort daar testen bij. Iets met een festival en ons niet aan durven kijken. Jij in de stress, wij hadden lol.

En door…

Supertrots waren we toen je je eindexamen mavo haalde en na twee pittige jaren op de havo ook dat papiertje in je zak kon stoppen. Nu ben je ondertussen begon aan je hbo. Je hebt een doel en je gaat er helemaal voor. Zoals je altijd bent geweest, kies je ook nu weer niet voor een studie die iedereen doet. Ik vind het waanzinnig dat je echt je eigen pad volgt. Wij hebben je altijd geprobeerd te stimuleren om te doen wat je zelf leuk vind en dat werkt tot nu toe erg goed. Soms ben je zelfs te zelfstandig want je redt je prima in het leven.

Op jezelf / samenwonen

En nu is het dus zover. 18 jaar, en niet op kamers maar samenwonen met jouw lief in Nieuwegein. Wat zal ik je missen, ’s avonds nog even kletsen op de rand van het bed. Je gaat de wereld niet uit maar toch zal het anders zijn.

Dankbaar

Ik ben dankbaar dat ik een dochter heb waar ik zo’n goede band heb. Die samen met mij naar concerten, de stad en zelfs op vakantie naar Spanje wil. Die zo leuk is met haar broertje, die haar in lengte al lang voorbij is. Ik ben trots dat ze de jonge vrouw is geworden die ze nu is. Ik weet dat ze er een hekel aan heeft als mensen op Facebook van die standaard afbeeldingen plaatsen: “deel dit als je trots bent op je kinderen“. Maar ik vind dat het één keer in de achttien jaar best wel eens openbaar geplaatst mag worden.

Ik ben zo ontzettend trots op jou. Van harte gefeliciteerd, mijn poppedijn, mijn Madelief.