Tijdens je zwangerschap lees en hoor je van alles, alles wat je moet weten en meer. Maar er zijn ook dingen die je nergens leest of waar je in de zwangerschap niet over nadenkt (of gewoon overheen skipt want dat zijn zorgen voor later), namelijk de dingen van ná de bevalling.

Naweeën

Wanneer je denkt alles gehad te hebben, de bevalling is voorbij, je baby is er. Krijg je naweeën.. Dit doet je lichaam om de baarmoeder (sneller?) weer terug in oude vorm te krijgen. Maar ik vond het vooral heel lullig en oneerlijk, alsof ik nog niet genoeg pijn had geleden! (Om ook maar niet te spreken over stuwing).

Geen roze wolk

Het lijkt altijd zo romantisch, wanneer je baby eindelijk ter wereld komt en de periode daarna. Maar dit is lang niet altijd het geval. Je bent uitgeput, je hebt pijn, en misschien kun je er nog niet voor je kindje zijn, niet zoveel als dat je zou willen in ieder geval, omdat je zelf nog aan het herstellen bent. En bam, daar is je eerste schuldgevoel al, je eerste ‘ik faal als moeder’ moment. Waarom je dit dan nergens te horen krijgt is omdat er, don’t know why, ook weer zo’n taboe op rust. Je wordt verwacht alleen maar te genieten van je baby, over het herstellen van je eigen gezondheid hebben we het niet.. Maar weet dat dit compleet normaal is, wees niet zo hard tegen jezelf! Je hebt potverdikkie net een kind gebaard, dat is dus echt niet niks hè!

*(Zo’n 10% van alle net bevallen vrouwen ontwikkeld zelfs postnatale depressie, lijd jij hieraan schaam je alsjeblieft niet en ga hulp zoeken! Je bent sterk, je kunt dit!)

Waterbed

Je buik voelt aan als een waterbed. En dan niet comfortabel. Het is een heel raar gevoel, maar het heeft ook wel weer wat. Vooral even proberen een paar dagen na je bevalling; ga op je rug liggen en geef je buik een paar porren. Waterbed.

Geel vloeien

Je kan nog zo’n 6 weken na de bevalling vloeien, dit wist ik, maar dat het niet alleen maar rood zou zijn wist ik niet. In het begin is het gewoon rood, bloed, daarna wordt het geel. Dit gele is wondvocht, want je loopt letterlijk rond met een grote wond in je buik, bizar.

De slijmprop

Voor je gaat bevallen verlies je je slijmprop, dit kan er vlak voor zijn maar ook al weken ervoor. Sommige vrouwen merken niet eens dat ze hem verliezen. Máár je kan ook (nogmaals) een slijmprop verliezen vlak voor je eerste menstruatie. Tenminste, ik ga er vanuit dat dit normaal is, omdat ik later een topic tegen kwam waar vele andere vrouwen het hier ook over hadden, en dit ook maar gek vonden. ( Een topic in een Facebook-groep van vrouwen die allemaal in dezelfde maand waren uitgerekend, echt een aanrader zo’n groep!)

Je vagina voelt niet meer van jou

Nog steeds voelt mijn poes (zoals ik het zelf graag noem) niet echt als onderdeel van mij, het is iets aparts geworden. Ik denk niet dat iedereen dit heeft en dat het ook aan de bevalling afhangt. Bij mij werd het, helaas, een ziekenhuisbevalling. Iets heel medisch terwijl ik juist graag een natuurlijke thuisbevalling had gehad. Waardoor mijn poes zelf ook als iets ‘medisch’ is gaan voelen. Ook (tijdens seks) voelt het niet hetzelfde, ik denk zelf dat het komt omdat er een hechting te weinig is gezet(?). Maar ook daardoor heb ik nog niet het idee van, mijn poes is iets sexies, nee op het moment is mijn poes vooral nog een medisch instrument om mijn baby geboren te laten worden.

Onwerkelijk

Tijdens mijn zwangerschap vond ik het moeilijk om voor te stellen (ondanks die dikke buik, de echo en de schopjes) dat er daadwerkelijk een baby in mijn buik groeide. Nu mijn baby 3,5 maanden oud is kan ik het me nog steeds niet voorstellen, dat ik daadwerkelijk zwanger ben geweest en dat ik, IK!, haar gebaard heb. Ook het idee dat zij het was, al die tijd, voelt gek, omdat het nog zo anoniem was en je je baby eigenlijk pas na de bevalling echt leert kennen, ondanks er al zo’n band mee te hebben terwijl hij/zij in de buik zit.

Alle clichés zijn waar

Hoe heftig, pijnlijk en lang de bevalling ook is, het gaat het allemaal zó waard zijn voor dat ontzettend mooie baby’tje van je. En daarna, gaat de tijd veel en veel te snel en voor je het weet zit je op bed te huilen met al die eerste kleertjes die ze nu al niet meer past. Ik kan niet wachten om haar te zien opgroeien, naar hoe, wat en wie ze wordt. Maar lieve schat, blijf alsjeblieft nog maar even een hele tijd zo mooi klein.

Heb jij ook dingen waar je pas na de bevalling achter kwam?