Twee weken geleden liep ik op Schiphol richting Zakynthos (Griekenland) en ik wilde nog even een tijdschriftje voor in het vliegtuig. Hop, de boekenwinkel in en daar stond bovenaan op nummer 1 in de topt 10 populairste boeken het boek De Edele Kunst Van Not Giving A F*ck. Was dat niet het boek dat ik na 120 bladzijden had weggelegd?
Jep, dat was het boek dat ik na 120 bladzijdes had weggelegd. Toen ik het boek online bestelde (tweedehands, want besparings), voelde ik me lekker rebels. Ik zou gaan leren geen fuck meer te geven om onnuttige dingen. Vol goede rebelse moed begon ik te lezen in het boek. Na de eerste twee hoofdstukken zat ik al een beetje te fronsen. Het sprak me niet aan. Maar waarom niet?
Ik draag bh’s
Hoe langer ik het boek lees, hoe meer ik erachter kom dat de doelgroep doorgaans niet bh-dragend is. Hij spreekt de lezer bijvoorbeeld aan met amigo. Het gaat over meisjes leuk vinden en over vrouwen versieren. So far helemaal prima, maar waarom zou je als vrouw dan dit boek niet leuk kunnen vinden?
Masculiniteit vs Feminininteit
Dat kan natuurlijk wel. Maar ik vraag me af of we moeten willen dat we als vrouwen nog meer masculiniteit en hardheid aanleren. Masculiniteit wordt in deze maatschappij hooggewaardeerd. We moeten stoer zijn, doorzetten, presteren en onze kin hoog houden. Mooie waarden. Maar in dit boek mis ik heel erg de balans tussen hard- en zachtheid. Hoe zit het met zelfliefde en aardig voor jezelf zijn? Als we alleen maar een schop onder onze kont nodig hadden voor een goed leven, hadden er niet zoveel zelfhulpboeken bestaan.
Geen onzinboek
Ondanks dat ik als vrouw de balans mis in het boek, vind ik het niet perse een slecht boek. Wat er in staat is zeker geen onzin, maar naar mijn mening mist de zachte kant van zelfliefde en compassie voor jezelf en de ander. En diepgang. De boeken van Brene Brown zoals De Kracht van Kwetsbaarheid en De Moed van Imperfectie doen dit overigens wel fantastisch.
Zin in aanspraak?
Het feit dat het een bestseller is snap ik goed. Marketingtechnisch zit het fantastisch in elkaar. De titel spreekt enorm aan. Heb je zin aanspraak? Neem dit boek dan zeker mee een terrasje op en start met lezen. Uit eigen ervaring weet ik, dat aanspraak ge-ga-ran-deerd is. Als middel daarvoor geef ik het een 10. Anders een 5.
Ik vond het ook geen geweldig boek, maar niet in de zin van dat het zo macho is. Meer omdat hij alles overal vandaan heeft gevist, maar geen credits geeft.