Er zijn een aantal manieren waarop je iemand zijn ware aard leert kennen. Vaak in situaties die niet dagelijks voorkomen en die op het eerste gezicht heel onschuldig lijken te zijn. Het zal je soms verbazen als het dan gebeurt want eigenlijk had je het niet verwacht.
Als voorbeeld, de man bij ons thuis kan vaak dingen niet vinden, mopperend of erger loopt hij dan door het huis en iemand anders heeft er dan vast aangezeten, een tweede moment is wanneer apparaten niet doen wat hij wil, een telefoon die het niet doet, een computer die niet snel genoeg de pagina’s laat en als hoogtepunt een website die niet functioneert zoals het zou moeten. Dan is de rustige vreedzame man verdwenen en komt er een duistere variant voor terug.
Gezellig avondje
Pas geleden hadden wij een gezellige avond met onze kinderen en schoonzoon. Deze avond werd na een hapje en een drankje afgesloten met een gezellig spelletje 30 Seconds. Een leuk onschuldig spelletje voor het hele gezin. Schoonzoon komt uit een rustig en kalm gezin, waar schijnbaar in alle rust spelletjes worden gespeeld. Dus vol vertrouwen ging ook hij deze avond tegemoet. Drankjes werden bijgevuld, bakjes chips werden neergezet, het spelbord werd neergelegd dus we konden beginnen.
Nou zijn mijn eigen kinderen best wel fanatiek en de man ook, maar misschien is het ook wel netjes om te zeggen dat ik de Koningin van het fanatiekzijn ben. IK WIL WINNEN. Altijd. Mijn dochter lijkt erg op mij en zij deelde de teams in. De jongens tegen de meisjes. Kaassie dat gingen we winnen. Drie mannen tegen ons twee dat kon niet mis gaan. Ik weet niet of iedereen het spel kent maar je moet dus binnen 30 seconden woorden van je kaartje omschrijven en er zo veel mogelijk raden. 30 seconden met een zandloper.
Al snel liep het helemaal uit de hand, dochterlief stond achter haar stoel wild te springen omdat ze dan beter kon denken, zoon ging flapperen met zijn handen en steeds harder praten, de man werd druk en kreeg trekjes van een cabaretier en ik werd boos en steeds fanatieker, de schoonzoon keek geschokt en vermaakt tegelijk. Waar was hij in terecht gekomen? Gelukkig bleef de humor ook aan tafel want geregeld moesten we even op de volgende beurt wachten omdat er iemand bijna onder tafel lag en naar adem snakte.
Van kleins af aan
Toen de kinderen nog klein waren beperkte de spelletjes zich tot ganzenbord, Mens, Erger Je Niet en het My Little Pony-spel wat ik al speel sinds mijn zesde. Ook een onschuldig spel waar sommige vakjes geen hoefijzers hebben maar pony’s en als je dan een kaartje trekt met die bepaalde pony moet je soms helemaal terug naar het begin waardoor zo’n spelletje wel eens een klein uurtje kan duren, ik zal niet ontkennen dat de kaartjes met de pony’s spontaan verdwenen tijdens het spel.
Daarna kwam het bij ons geliefde Disney Triviant, inclusief dvd met vragen. Ik als groot Disney fan wist heel veel antwoorden en de kinderen wilde dan ook vaak bij mij in het team, Opa wist ook veel dus die was dan tweede keuze. Dit spel gaat over feitjes en weetjes van Disney en ook al stond het antwoord op het kaartje of op de dvd leidde dit soms tot verhitte discussie aan de eetkamertafel. De winnaar verdient eeuwige roem en er is zelfs een legendarische avond dat zoon en ik in 1 team zaten en we na overleg zijn antwoord kozen, terwijl ik overtuigd was dat het mijne juist was, en hij gelijk bleek te hebben we daardoor het spel wonnen. Applaus en eeuwige roem waren voor hem, toen net 10 jaar oud.
Samenzijn
Maar één ding is een rode draad door de spelletjes heen, we zijn allemaal bloedfanatiek. Of het nou kwartet is, Triviant, Catan en tegenwoordig Uno; we willen allemaal winnen en er zijn zelfs hardnekkige geruchten dat er ter plekke regels werden verzonnen en mensen steeds harder gingen praten om hun gelijk te krijgen door de rest te overtuigen. Mijn vader speelt al jaren geen Monopoly meer om een gezinsdrama te voorkomen. Mensen die in rust en vrede een spelletje spelen ik neem er mijn pet voor af. Hier vliegen de pionnen nog net niet door de woonkamer heen maar er worden wel vernietigende blikken uitgedeeld naar de medespelers die het beter weten dan jijzelf.
En toch, blijft het een van de leukste momenten tijdens gezellige avondjes, gezellig samen rond de tafel, iets doen met elkaar. Lachen om de tegenpartij die zo ontzettend fanatiek is terwijl je 2 minuten later zelf exact hetzelfde doet. Samen genieten van het samenzijn. En over een jaar of 15 samen met de volgende generatie weer de frustratie van de pony’s in het my little pony spel. En dan zien we of het fanatisme door is gegaan via de bloedlijn. En zullen we weer lachen, lachen omdat we onszelf zien in de ander. Lachen omdat we familie zijn, en hoe fanatiek je dan ook tegen elkaar bent tijdens het spel, je altijd bij hetzelfde team zal horen.
