Ik heb een geheim. Al jaren weet iedereen om mij heen dat ik chronisch ziek ben. Ik heb een lijstje met mankementen. Migraine – PDS – en als klap op de vuurpijl Fibromyalgie. Alle drie vervelende dingen maar ik kom het leven best door. Heb voor mezelf de leukste baan geregeld en probeer goed voor mezelf te zorgen. Maar 1 ding weten maar weinig mensen. En eigenlijk is dat misschien de vervelendste van allemaal.
Ik vind het moeilijk om te ontspannen en wil graag controle houden over alles. Maar soms kan dat niet. Vooral tijdens hectische momenten is het voor mij moeilijk om de rust en de controle te bewaren. En om die rust en controle terug te krijgen, ga ik overgeven. Ik kan het bijna op commando. Ik hoef er maar aan te denken en het gebeurt. Daarnaast kan mijn maag ook weinig hebben qua voedsel dat ik niet ken. En dan komt het er ook snel weer uit. Nou kan ik het gelukkig makkelijk. Mijn man gaat dood als hij over zijn nek gaat. Maar ik doe het tussen de bedrijven door. En ik kan het heel zachtjes, zodat het mijn geheim blijft.
Opbiechten van mijn geheim
Dus tijdens feestjes, vroeger op school, noem het maar op en ik heb het gedaan. Als ik er nou nog knetterslank van werd is wat er altijd door mijn hoofd ging. Maar dat is helaas niet het geval. En toen begon mijn ADHD therapie. Omdat ik een op mijn 39e verjaardag aan mezelf had beloofd dat het nu eens klaar moest zijn met de depressies. Heb ik besloten om mezelf helemaal open te stellen op therapie. Maar omdat dit overgeven al zo standaard voor me is dacht ik er aan het begin helemaal niet aan. En ineens kwam het ter spraken. Mijn grote geheim. Hoeveel keer dat dan gebeurde?
Ik geef gemiddeld 3 keer per week over. Dit is wel eens anders geweest trouwens. Ik heb al eens een traject gevolgd om mijn fibromyalgie onder controle te krijgen en daarvoor gebeurde het dagelijks of meerdere keren per dag. Dus in mijn hoofd ging het hartstikke goed. Nog maar een paar keer per week, dat valt toch wel mee? Maar daar dacht ze heel anders over.
Ik heb toch geen eetstoornis?
Een van de dames in het team is werkzaam geweest in een kliniek voor eetstoornissen. En die had toch wel wat zorgen. Want vaak bij een eetstoornis draait het ook allemaal om controle hebben. Hun lichaam is het enige wat ze zelf onder controle hebben, totdat dat niet meer zo is. En dat is ook een heel klein beetje wat er bij mij is. Het overgeven heb ik zelf onder controle dacht ik. Maar is dat eigenlijk ook wel zo. Heb ik het onder controle of neemt het mij over? En dus gaan we er mee aan de slag.
In een weekoverzicht moet ik bijhouden wat ik iedere dag doe en wanneer ik dus moet overgeven. En dat is dus behoorlijk confronterend. Want er zit dus duidelijk een patroon in. Drukke avonden, weekenden, stress, ruzie, spannende afspraken resulteren in een bezoekje aan de wc. En is het dan nog wel zo dat het komt omdat ik niet lekker ben of omdat ik letter en figuurlijk de spanning los moet laten. En zijn er dan geen betere manieren om dat te doen. Lekker een warme douche, een tijdschrift op de bank, een wandeling door het park.
En ineens gebeurde het vorige week dat ik misselijk was. Ik had de dag ervoor een emotionele dag gehad en voelde het al een beetje aankomen. En toen dacht ik ineens heb ik ook de controle om het niet te doen. Dus heel de dag misselijk rond gelopen, ‘s avonds misselijk naar bed. En meestal ben ik er dan al klaar mee, wil ik er gewoon vanaf zijn maar ik besloot door te zetten. En de volgende morgen werd ik wakker zonder dat misselijke gevoel. Een overwinning! Het was de enige keer die week maar het was er wel een en daar ben ik dus best behoorlijk trots op. Ik ben er nog niet en dat zal best nog even duren maar het begin is er.
Controle en chronisch ziek zijn
Controle hebben en houden over een chronisch lichaam is iets waar vele van ons mee worstelen. Want hoe kan je controle houden over een lichaam dat niet functioneert zoals jij het wil. Tijdens mijn cognitieve gedragstherapie voor fybromyalgie in de Maartenskliniek viel mij 1 ding enorm op. Wij als groep waren allemaal heel erg controlegericht. Vonden het moeilijk om dingen uit handen te geven en om rust te nemen op een goede manier. Angst om de controle kwijt te raken over dingen waar je zelf iets aan kan doen is misschien wel een manier om te compenseren. Als alternatief voor de controle over ons lichaam.
Ons lichaam doet wat het zelf wil, daar kunnen we niets aan veranderen. Maar ik ga wel proberen te veranderen dat ik liever voor mezelf ben en niet altijd bang dat ik weer eens mijn eten voor de tweede keer voorbij zie komen.
