Ik hou van mijn lijf. Mijn lijf wat me steeds in de steek laat. Dat pijn doet op de dagen dat ik pijnloos wil zijn. Mijn lijf dat er niet uitziet zoals ik zou willen. Omdat ik gewoonweg niet meer kan sporten dan ik nu al doe. Ik haat mijn lijf ook vaak. Misschien nog wel meer dan dat ik er van hou. Nou ja misschien weet ik dat wel zeker. 98 % van de tijd haat ik mijn lichaam. Maar soms zijn er momenten dat ik er van hou.
Ik hou van mijn lijf omdat het mij de mooiste geschenken ooit heeft gegeven. Twee prachtige kindjes zijn gemaakt door dit lijf. Dit lijf heeft extreme zwangerschapsmisselijkheid moeten doorstaan om uiteindelijk ook nog de bevalling door te komen. Maar uiteindelijk is het wel goed gelukt. Ik weet door mensen om me heen hoe dat ook anders kan lopen. Mijn lichaam heeft het doorstaan en heeft zich daarna langzaam hersteld.
Sporten en Passie
Ik hou van mijn lijf omdat het me laat sporten. Door het sporten heb ik mensen ontmoet die ik anders niet zou ontmoeten. Vriendschappen , steun en begrip zijn er ontstaan door deze groep. Begrip en lieve appjes mag ik van hen ontvangen. Gezelligheid en leuke gesprekken zijn er begonnen doordat mijn lichaam in staat is in beweging te komen.
Ik hou van mijn lijf omdat het me laat lezen en schrijven. De twee dingen waar ik ontspanning in vindt. Ontspannen vind ik behoorlijk moeilijk en deze twee laten dat toe. Ik verslind boeken maar vind het ook heerlijk om mijn eigen verhalen te schrijven. En door het schrijven heb ik de dames van Just Live Blog leren kennen. Een groep krachtige sterke vrouwen die elkaar steunen. Met het ziek zijn maar ook alle randzaken daaromheen. Een groep waar je je niet snel te veel voelt.
Troosten en knuffelen
Ik hou van mijn lijf omdat het me in staat stelt om mijn werk te doen. Het laat me knuffelen met de liefste kindjes. Ze te troosten, met ze te spelen en te fietsen langs de hoogwerkers, boten en treinen. Om samen met hen de wereld opnieuw te ontdekken. De leukste, fijnste en meest waardevolle baan die ik ooit heb gehad. Kindjes die een beetje voelen als de mijne en waar ik alle dagen van de week aan denk.
Ik hou van mijn lijf omdat het me de warmte van de zon laat voelen op een zomerse dag. Het water van de zee dat langs mijn voeten gaat. Het zand dat tussen mijn tenen kruipt tijdens het wandelen langs de zeelijn. Het lijf dat in de winter geniet van een dekentje en een kop thee op de bank. En in de herfst wandelen door het bos terwijl de nazomerwind om me heen waait.
Warmte en liefde
Ik hou van mijn lijf omdat het me warmte geeft. warmte van liefde, van een aanraking. En al zijn er dagen dat iedereen gewoon van me af moet blijven. Koester ik de liefde die mijn lichaam kan ontvangen. Er is iemand die van me houdt en daarom graag mijn hand vast houd. Iemand die bij mij wil zijn.
Ik hou van mijn lijf omdat het het enige lijf is wat ik heb. Ik moet het er maar mee doen. Dus ondanks alle redenen dat ik het zo vreselijk haat. De pijn, de vermoeidheid, de migraine, de prikkelbare darmen, de nekklachten en ik kan nog wel even doorgaan. Is dat niet het gene wat me door de dag helpt. Het haten van mijn lijf maakt me alleen maar depressief. En als ik 1 ding niet nodig heb op dagelijkse basis dan is het dat wel. Dus herhaal ik op de momenten dat ik gek word van mijn lijf de dingen waar ik van hou.
Lichtpuntjes
En dat helpt. Soms, niet altijd. Maar het helpt altijd meer dan mezelf onderdompelen in de pijn. Spierpijnen en ongecontroleerde bewegingen maakt die je laten inkrimpen van de pijn. Maar probeer te denken aan de lichtpuntjes die het je geeft. Hou van je lijf. Er is er maar 1 zoals jij.
