Ik zit in schematherapie. En niet omdat ik depressief ben, gelukkig niet dit jaar. Maar omdat ik last heb van stemmen in mijn hoofd. Dit klinkt erger dan het is want het zijn mijn eigen stemmen. Stemmen die zeggen dit kan je toch niet en waarom trek je dat nou aan? Stemmen die oordelen dat ik ga falen en dat mensen raar naar me gaan kijken.
Hoe kom je daar nou aan, zulke stemmen? Maar vooral hoe kom je er weer van af. Ik ben altijd bezig met de mening van anderen. Voor ik de deur uitga sta ik voor de spiegel en denk ik wat mijn moeder, mijn tante, mijn vriendin en de mevrouw achter de kassa van mijn kleding zou vinden. En daarom kies ik altijd voor redelijk basic kleding. Terwijl ik dat zelf eigenlijk helemaal niet zo leuk vind.
Het liefst zou ik in leuke jurkjes, hippie broeken en shirtjes de deur uitgaan. Maar ja, dat mag dan niet van die stemmen. Want dan loop je toch voor schut. Wie doet dat nou en zeker op jouw leeftijd. Al jaren koop ik op deze manier kleding. En sinds ik niet meer in een kapsalon werk doe ik ook mijn haar op deze manier. Tot dit jaar dus. Ik ben er klaar mee.
Op naar schematherapie
Via een therapeut kwam ik dus terecht bij mijn schematherapie. En dan word het dus zwaar. Ik wil een doel bereiken. Ik wil mezelf zijn zonder de oordelende stemmen uit mijn jeugd. Ik wil bij mijn favoriete winkel die jurk kopen zonder dat ik iemand hoor zeggen: “serieus, ga je dat kopen?” Maar dat ik hem gewoon pas, hem leuk vind staan en hem mee naar huis neem en dan ook draag.
Volgende generatie
Mijn dochter doet dat dus gewoon. Bijna 20 jaar en heeft er schijt aan om het maar zo te zeggen. Die heeft een kledingkast voor leuke dingen. En ook dingen die ik misschien niet leuk vind maar lekker belangrijk. Ik hoef het niet aan en zij is er gelukkig in. Zo moet het zijn. Zij is op haar Madeliefst als ze haar eigen stijl kleding aan heeft. Een echt studentenmeisje in de grote stad. Ik kan niet trotser zijn.
Misschien ben ik stiekem wel erg jaloers. Zij leeft het leven dat ik ook wilde. Draagt de kleding die ze wil. Woont dicht bij Amsterdam, mijn lievelingsstad. Gaat naar feesten, studeert en heeft het fijn. En al doe ik er dan misschien wat langer over om daar te komen. Ook ik ga het fijn hebben, maar eerst even door de ellende van schematherapie heen.
