Wij mensen zijn soms rare boeiende interessante studieobjecten, heb ik ontdekt. Door corona en co worden eigenschappen uitgepuurd en aangescherpt. Veel moois komt er uit ons. Heel veel moois. En soms al eens iets heel lelijks.
BV in nood
Iets waar ik op Facebook onlangs ongewild mee geconfronteerd werd, is de reacties van vele mensen -niet sommigen, maar helaas velen- op een artikel over een BV (De Belgische variant van de BN-er). Deze sterke viriele man was totaal gevloerd door corona, met intensive care en beademing en verzwakking. Met alles erop en eraan kortom. De man in kwestie waarschuwde om goed te maatregelen op te volgen want dit wil je echt niet meemaken.
De volle laag
Oeps. Dat had hij beter niet kunnen zeggen. De competitie bleek bij deze geopend. Ik parafraseer hierbij enkele van de vele reacties op het artikel met de losse pols: “Wat weet jij nu van pijn, ik heb dit en dit en ook nog dat meegemaakt, dan weet je pas wat afzien is.” “Zo erg is dat ook weer niet he, wacht maar tot je dit en dit hebt meegemaakt zoals ik, dan zal je anders piepen!”
Shock
Ik wou het echt niet lezen en gauw gauw wegklikken maar mij naïeve hypergevoelige Ik was totaal in shock met de ogen bevroren op de reacties. Het was al te laat. Ik voelde me vreselijk. Vuil. Wij mensen hebben lelijke kantjes soms, vind je ook niet? Ik weet dat wel, ik weet dat wel. Maar dat op deze manier onverwacht over mij heen gegooid krijgen, raakt me diep.
Game over
Lieve luitjes, echt waar: dit is dus geen wedstrijd. Het feit dat iemand iets heel heftigs meemaakte en ervoor waarschuwt en bovendien logischerwijze echt onder de indruk is en dat allemaal nog aan het verwerken is, is geen verwijt naar jou. Evenmin een ontkenning van jouw pijn en lijden. Ik heb groot nieuws voor je: het gaat zelfs helemaal niet over jou!
Pijn en moeilijkheden komt iedereen vroeg of laat tegen. En ieder gaat daar op zijn /haar manier mee om. En dat is prima. Ieder heeft recht op zijn problemen en mag het daar moeilijk mee hebben. Net zoals ieder recht heeft om de nood te voelen erover te praten. Ook jij, jazeker, ook jij. Maar niet allemaal tegelijk.
Adem in, adem uit
Competitie is niet wat we nodig hebben. Empathie en inlevingsvermogen, dat wel. Luisterbereidheid ook. Geef ruimte aan andermans pijn. Onze lontjes zijn al eens wat korter dan normaal door dingen als corona en zo, alle begrip. Maar toch. Ik stel voor dat we minstens drie keer inademen voor we reageren op Facebook. Woorden kunnen wel degelijk kwetsen. Voor diegenen waar deze boodschap van verdraagzaamheid op afketst en dus nog een andere reden zouden nodig hebben: Weet dat andere mensen dat dus kunnen meelezen he, ook uw mogelijk toekomstige werkgever en zo.
Andermans pijn is geen waardeoordeel naar jou toe. Please, do spread a little tenderness…
