Whiplash

Met een harde klap komt mijn auto tot stilstand. De tranen stromen over mijn wangen en ietwat verdwaasd kruip ik via de passagiers kant mijn auto uit. Daar staat ze. Mijn mooie rode auto. Helemaal total loss tegen de vangrail aan. Alhoewel de lichamelijke schade mee leek te vallen, voel ik er na ruim anderhalf jaar nog elke dag de gevolgen van. De whiplash, die ik zo onderschat heb, drijft me nog regelmatig tot wanhoop. In deze blog lees je er alles over.

Op 14 december 2018 stapte ik met een blij gevoel de auto in. Een sinterkerstfeestje op werk en daarna naar mijn broertje in Maastricht om met familie zijn verjaardag te vieren. Dat zou toch een top dag moeten worden. Mijn vader vond dat ik vrij moest nemen en met mijn ouders mee naar Maastricht moest rijden. Het zou namelijk glad worden en er was sneeuw voorspelt. Eigenwijs als ik ben wilde ik het feestje op werk niet missen en stond ik erop om zelf te rijden. Kerst trui aan, een leuke playlist op en gaan met die banaan. Helaas ging dit niet zo als gehoopt.

Het ongeluk

Na een klein halfuurtje in de auto moest ik een grote bocht door. Het was wat glad op de weg en ik zag een auto tegen de vangrail staan. Gelukkig stond er al een grote takelwagen bij en was er dus geen hulp nodig. Ik besloot toch wat vaart te minderen en reed er met 40/50 km per uur voorbij. Ineens leken mijn banden een eigen leven te leiden en had ik moeite om mijn auto onder controle te krijgen. Ik weet nog dat ik dacht dat ik de garage moest bellen en een fractie van een seconde later hoorde ik een harde klap en stond ik tegen de vangrail geparkeerd. Ik was net mijn auto uit geklommen toen er een man gebaarde dat ik mijn auto naar de andere kant moest rijden. Zo hoefde de snelweg niet afgezet te worden en kon de takelwagen mij gelijk meenemen. Nog geen 5 minuten later zat ik in de takelwagen en werd mijn auto weggesleept. Daar zat ik dan.. Vechtend tegen de tranen terwijl mijn Rudolph kersttrui licht bleef geven. Achteraf kan ik er gelukkig hard om lachen..

Mijn nek deed een beetje pijn, maar verder leek ik nergens last van te hebben. Overgehaald door mijn ouders ben ik dus toch meegegaan naar Maastricht. Wat heb ik een rot weekend gehad. De pijn werd gedurende het weekend steeds erger en na het weekend kwam de dokter met de conclusie dat ik een whiplash had opgelopen. Daar kom ik mooi vanaf dacht ik nog. Paar pijnstillers, rust houden en na een weekje is het wel over. Het feit dat ik deze blog anderhalf jaar na het ongeluk schrijf laat wel zien dat ik het compleet mis had…

Wat is een whiplash?

Een whiplash is letsel aan de nek en/of rug. Dit kun je oplopen als je hoofd krachtig voor en achteruit bewogen wordt. In mijn geval dus bij een auto ongeluk. De beweging die je hoofd maakt is te vergelijken met de beweging van het uiteinde van een zweep (whip in het Engels). 1 keer raden waar de naam whiplash vandaan komt… Doordat je hoofd zo’n klap maakt, wordt de halswervelkolom uitgerekt en vervolgens extreem achterover en voorover gebogen. Dit kan niet alleen leiden tot beschadigingen in de halswervelkolom, maar ook tot beschadigingen in de overige halsstructuren, het aangezicht, het halsruggenmerg en de hersenstam. Niet echt een pretje dus.

Symptomen van een whiplash

Als ik hoorde dat iemand een whiplash had, dacht ik altijd dat die gene ‘alleen’ wat pijn in zijn of haar nek had. Helaas ben ik er inmiddels op een harde manier achter gekomen dat dit niet het geval is. Wanneer je een whiplash hebt, kun je namelijk van onwijs veel symptomen last hebben. Zowel fysiek als mentaal. Onderstaand een lijstje van de meest voorkomende klachten:

• Nekpijn
• Verminderde beweging van de nek
• Hoofdpijn
• Overgevoeligheid voor licht
• Pijn in de schouders en armen
• Duizeligheid
• Flauwvallen
• Angst
• Vermoeidheid
• Concentratieproblemen
• Depressie, verhoogde irritatie of stress
• Verminderd gezichtsvermogen
• Rugpijn
• Slapeloosheid
• Verminderde libido
• Vergeetachtigheid
• Pijn in boven- en/of onderkaak
• Tintelingen in de tong
• Tandenknarsen
• Slikproblemen
• Dubbelzien
• Scheel kijken
• Wazig zien
• Overgevoeligheid voor licht(flitsen)
• Geheugenverlies

Wat merk ik van mijn whiplash

Ik vind het lastig om te bepalen welke klachten bij de whiplash horen en welke bij een van mijn andere diagnoses. Toch zijn er een aantal klachten die na mijn ongeluk sterk zijn toegenomen. De last van mijn nek bijvoorbeeld. Dit was altijd al een probleemgebied maar de pijn zakte wel na een massage of pijnstiller. Inmiddels moet ik van alles uit de kast trekken om de pijn überhaupt dragelijk te maken.

Na mijn ongeluk heb ik ook een angst voor autorijden ontwikkeld. Niet heel gek, maar wel heel vervelend. Vrijwel gelijk na het ongeluk kocht ik een nieuwe auto, een mooie Citroen C1. Ik was wat bangig, maar kon mijn geluk niet op. Na een paar ritjes vond ik dat de auto wiebelde. Ik werd steeds banger, raakte compleet in paniek als ik bochten of tunnels door moest, reed met bakstenen in mijn auto om het wiebelen tegen te gaan en liet hem op een gegeven moment maar gewoon helemaal staan. Inmiddels rijdt mijn broertje er al ruim een jaar met veel plezier in en heb ik hem nooit over wiebelen gehoord.

Toen mijn ouders op vakantie gingen en mijn moeder daar haar twee polsen brak, kreeg ik de auto van mijn moeder tot mijn beschikking. Een grote, veilige auto waarin ik langzaam aan mijn angsten kon werken. Dit ging een poos heel goed, totdat m’n whiplash opnieuw roet in het eten gooide. Onderweg naar werk werd ik heel duizelig. Nu ben ik wel vaker duizelig door mijn whiplash en dan helpt een dextro meteen. Dit keer niet. Ik viel weg en toen ik mijn ogen open deed was ik omringd door vrachtwagens. Voor mijn geluk stond ik in een file want ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als dit met 100 km per uur zou gebeuren.

Tot slot een opsomming van mijn andere klachten, anders wordt de blog wel heel lang… Naast de nekpijn heb ik last van hoofdpijn, mijn tanden doen pijn, ik ben emotioneler, kan heel geïrriteerd uit de hoek komen, vermoeidheid, gevoelig voor geluid, concentratieproblemen en last van rugpijn. Inmiddels heb ik al van alles geprobeerd.. Rust houden, pijnstillers, oefeningen, acupunctuur.. You name it! Helaas helpt alles maar kort en ben ik bang dat de klachten nog wel even aanhouden.