Ken jij van die mensen die niks eten als ze uit hun hum zijn? Die mensen wantrouw ik. Je hoort wel eens van die utopische verhalen dat figuren in een week vijf kilo afvallen door een stress situatie, ik ben niet zo een figuur (en ik heb ook niet zo een figuur). In het geval van stress verdrievoudig ik mijn kookkunsten achter het fornuis, calorieën  en eetmomenten per dag. Een klassieke emotie-eter in hart, nieren en bodemloze maag (Friet! Hier in Brabant zeggen wij friet tegen patat). Emotie-eter, een rare naam eigenlijk want het betekend kort door de bocht dat eten je blij maakt en is dat sowieso niet altijd het doel van eten?

Alles behalve sla…

Het advies van de zogenaamde expert in dit soort situaties is; eet gezond, want dan voel je je blijkbaar stukken beter. Is mij nog nooit gebeurd trouwens, dat ik een komkommer of selderij at en mensen mij ineens vrolijker vonden of ik mezelf. Mijn emoties lopen bij dit soort opmerkingen dan ook behoorlijk uiteen. Van “Rot op met je sla, ik wil een frikandel.’ tot “nog liever dood dan radijzen…” Alleen een pizza of een magnum laat mij dan weer kalmeren…

Zalig ontwetend

Waarom het vet en veel moet zijn als je je ruk voelt? Er moet ge-transmit worden in de bovenkamer om de boel weer wat gelukkiger te krijgen en ik kan mij indenken dat een radijsje gewoon niet zo lekker transmit als bijvoorbeeld een puddingbroodje of een doos zeebanket. De chocola, wat allerlei geluksvoordeeltjes schijnt te hebben, ook al vermoeden wetenschappers dat hier flink sprake is van een placebo-effect. Waar ik helemaal zen en zalig onwetend mee ben, want het werkt dus wat zouden we moeilijk doen?

Uit zelfbescherming

Als ik zo een dag heb, verandert de atmosfeer hier in huis. Mijn lief is nogal fijngevoelig op dit vlak ook al hoef je daar niet perse fijngevoelig voor te zijn. Ik loop rond met een permanente frons waar je een compleet bord met friet tussen kunt klemmen zo diep en kijk om de vijf minuten heel lang en bedachtzaam in de ijskast. Daarna in de vriezer, weer die drang naar friet, waar niks in ligt uit zelfbescherming.

Duidelijk gevalletje van friet…

Het schijnt trouwens dat een symptoom van een emotie-eter is, dat je trek hebt in iets specifieks. Nou specifiek is mijn trek inderdaad. Na de hema-rookworst, brie, tomatensoep uit blik, mona griesmeelpudding met rode bessensaus loop ik daarna nog willekeurig mijn trek in friet te uiten al tijdens het ontbijt. In de avond komt mijn lief thuis met een witte zak waar de vettige walm uit tegemoet slaat. Een bakje friet met vettige mayonaise. Dat doet dan wat het moet doen, mij blij maken. Voortaan begin ik bij een stress-dag met friet als ontbijt, bij een goed humeur volgt die sla en komkommer vast nog wel…