Moe en rozig van een dag buiten mijn tuin te hebben gedaan schuif ik achter mijn computer om een column te schrijven. Het liefst was ik in een warm bad met schuim geschoven, maar mijn dag zit er nog niet op. Het is stil in huis, inmiddels 10 uur ’s avonds en ik heb een glas rode wijn ingeschonken. Houdt het werk van iemand met een hoog plichtsgevoel ooit echt op? In mijn hoofd is er altijd wel wat te doen.

Maken we het onszelf zo ingewikkeld?

Laatst las ik dat vrouwen zeventien minuten per dag aan zichzelf besteden. Dat is toch eigenlijk belachelijk weinig? Niet alleen vanwege hun drukke baan, want naar het schijnt, nemen de meeste vrouwen nog steeds tachtig procent van het huishouden voor hun rekening. Maken we het onszelf zo ingewikkeld? Ik zou deze column ook natuurlijk best een dag later kunnen tikken, als mijn plichtgevoel maar niet zo in mijn hoofd hamerde…Want tja, dan hangt morgen de hele dag het als een zwaard van Damocles boven mijn hoofd dat er mensen op mijn column zitten te wachten.

Geboren met plichtsgevoel

Ik denk dat de meeste vrouwen standaard worden geboren met een plichtsgevoel. Daarom ga ik aan het einde van een drukke dag vaak nog als een razende furie door het huis om “alles aan kant te maken”. En dat terwijl er echt niemand meer langskomt en er worden ook geen foto’s gemaakt van mijn huis. Kijk, zo komen we inderdaad aan zeventien minuten per dag. Waar een man vaak andere prioriteiten stelt, denkt een vrouw vaak door hoe vervelend zij het zou vinden als iets toch niet gedaan blijkt te zijn. En dat is geen oordeel over de man, maar misschien hebben wij gewoon te veel rollen in dit toneelstuk.

Stort de wereld anders in?

We willen leuk tijd doorbrengen met onze vriendinnen, een leuke zorgzame moeder zijn, succesvol zijn in ons werk en natuurlijk die leuke echtgenote zijn die in is voor iets spontaans, stouts of een luisterend oor als manlief thuiskomt. Ik heb dan geen kinderen maar het blijven nog veel taken. En stort de wereld in als het niet gebeurt? Gaat alles fout als die was of strijk nog een dagje blijft liggen?

Nee, de wereld stort niet in! Alleen ons ideale plaatje hangt een beetje scheef, met als resultaat dat we nooit aan onszelf toekomen met zeventien minuten per dag. Ik ga nu in bad. Of nee, ik douche wel, dat is sneller…