Igor vroeg vanmorgen “Anna, waarom hebben jullie geen kindjes gekregen?”. Natuurlijk vond ik de vraag dapper en stoer. Hij zegt alles wat er op zijn hart ligt en stelt vragen bij de vleet. We probeerden halfslachtig uit te leggen dat je soms ziek kan worden en dan geen kindjes kan krijgen maar echt een goed solide antwoord hadden we niet. Het gestamel en gehakkel kwam blijkbaar over want terwijl wij ons nog door het antwoord aan het worstelen waren, zei Igor “ah ja maakt ook niet uit want wij zijn jullie kindjes he?”. Poeh, dat kwam even binnen. Want blij dat we niet meer in kindertaal hoefden uit te leggen waarom eigen kindjes nooit gelukt is en blij dat ze ons inmiddels als veilige haven zien en als een extra set (pleeg)papa en (pleeg)mama waar ze op terug mogen en kunnen vallen.

Lieve mama

In de dagen die volgden kwam moederdag al aardig centraal te staan. En hoe belangrijk is het om dan cadeautjes te maken voor je lieve mama. Zo maakten we voor haar een sieraden schaaltje, een bordje voor lekkere stukjes chocola en als klapper op de vuurpijl maakt Igoné van Hama kralen een groot mooi hart. Mama zou dit jaar flink verwend worden. We pakten de cadeautjes in met mooie grote strikken en schreven er een leuk kaartje bij. Voor mama, omdat het moederdag is en je dan leuke cadeautjes verdient. Je bent de allerliefste mama van de wereld. Dikke kus van Igoné en Igor. Wat waren ze trots! Het was een mandje vol met zelfgemaakte vrolijk kleurende hebbedingetjes geworden. Ik zelf deed er nog wat lekkere spa maskers bij en het mandje puilde uit van heerlijke moederdag dingetjes. Deze mand zou mama Desiree krijgen bij het ontbijt de zondag. En wat had ze dat verdiend.

Smelten

Terwijl Igoné en ik het mandje aan het versieren waren was Igor nog druk in de weer met Hama kraaltjes. Met zijn kleine vingertjes flanste hij een “nog nader te bepalen” object in mekaar. De Hama kraaltjes zaten zelfs in zijn haartjes. Uhm Anna? Ik weet niet goed hoe dit werkt precies, zei meneer met harde stem. Moet ik dit dan smelten? Ik legde hem uit dat je met de strijkbout de plastic kraaltjes aan mekaar kon laten kleven. Zijn ogen glunderden bij het idee van smelten. Samen streken we de kraaltjes aan mekaar vast. Zo zei hij; “dit is een pannenplankje!” Een bont gekleurde geometrische vorm kwam onder het bakpapier vandaan. Ik smolt ook, de woorden van een vijfjarige die zoveel leuks wil maken voor zijn moeder. Wat zal je dan trots zijn als ouder. Trots liep hij met de bonte onderzetter weg. En werd er overgegaan op de orde van de dag. Spelen op de Nintendo, jongleren, en er werd gevoetbald in een panna-kooi. Na het avondeten brachten we ze weer terug naar huis. Waar moeder Desiree ze in bad deed en naar bed zou brengen. En kwamen wij voldaan onder de glitter, verf en kraaltjes thuis.

Warm Bad

Terwijl ik voor mezelf een warm bad maakte, om even lekker te ontspannen, raakte het me. Ik had verdriet en voelde een leegte en pijn. Pijn dat ze altijd naar huis zullen gaan, pijn dat ik altijd de maker ben van moederdag cadeautjes maar nooit een moederdag heb gevierd. Dat er nooit een Hama kralen pannenplankje in een mandje op mijn bed staat tijdens een ontbijtje op bed. En dat raakte me. Ik wilde er niet te veel bij stil staan en genoot van mijn bad met lavendel scrubzout. Daarna kroop ik met een goed boek heerlijk mijn bed in. Het was een mooie dag. En zoals altijd als ze naar huis gaan, kijk ik nog even naar de foto’s die ik had gemaakt. Wat een heerlijk lief stel kinderen kwamen er toch bij ons over de vloer.

Diep in mijn kussen kruipend prikte er iets in mijn rug. Een klein zichtbaar stukje plastic stak uit mijn kussens. Ik voelde met mn hand een hard iets. Omdat het te groot was tilde ik mn kussens omhoog. Onder mijn kussens lag een pannenplankje… het pannenplankje… waarop stond:

Voor mama Anna, omdat je er altijd voor ons bent. Je bent de liefste moeder van de hele wereld. En eronder een gekrabbelde naam waar ik Igoné en Igor uit kon halen. Tot woensdag .. kusjes.

Niet altijd de maker maar dit jaar ook de moeder.

Hebben jullie ook fijne moederdag herinneringen? Laat het me dan vooral weten in de reacties!