Nu moederdag en vaderdag voorbij zijn breekt bij ons in het gezin thuis altijd de periode aan van verjaardagen. In juli zijn onze ouders jarig en ook al vieren we de verjaardag van mijn vader niet meer omdat hij al ruim 28 jaar is overleden, sta ik dit jaar, nu ik zelf de taak van opvoeder op me zal nemen, hier meer dan ooit bij stil.
Politiek
Annie, die gaat de politiek in!
Een van de zovelen zinnetjes die mijn vader rijk was. Het zinnetje achtervolgde mij van mijn derde tot twaalfde levensjaar. Bij sommige momenten weet ik zelfs nog wat ik aan het doen was. Het zinnetje was bedoelt om aan mensen uit te leggen dat hoe klein ik ook was het goede punten waren waar ik met liefde en overredingskracht over oreerde. Mijn moeder noemde me wel eens Old Snaterhand omdat praten over de dingen die om mij heen gebeurde nooit stopte.
Dat ik mijn zussen gek maakte met mijn spraakwatervallen en passie voor “dansen bij het draaiorgel” kan ik me evengoed herinneren. Dat maakte mij niet uit, als kind kon ik dat ook helemaal niet stoppen en dat was ook niet nodig in de ogen van mijn ouders. De tienerzussen schaamden zich al snel in een kleine stad, waar hun vriendjes dat kleine drukke zusje nawezen alsof Pinkeltje was ontsnapt uit het boekje van Dick Laan.
Ramses Shaffy
Een andere herinnering is dat ik achter op de fiets zit bij mijn moeder en mijn vader naast ons komt fietsen. Verdrietig als ik was doordat ik met mijn haar vast had gezeten in de schommel op het vakantiepark begon hij uit volle borst het liedje van Ramses Shaffy te zingen met mijn naam erin.
Annie loop niet zo gebogen, Denk je dat ze je niet mogen
Waarom loop je zo gebogen Annie
Met je ogen Annie op de vlucht
Hoog Annie, kijk omhoog Annie
Want daar is de blauwe lucht….
Net zo lang tot ik door mijn tranen naar de blauwe lucht keek en er een “hehe daar is ze weer” hoorde. Mijn vader, mijn eigen persoonlijk cheerleader die mij naar de lucht deed kijken in plaats van naar mijn ongelijke vlechtjes. Er waren nieuwe zinnetjes geboren die ik tot aan mijn twaalfde zou mogen horen. Nu pas besef ik mij dat deze zinnetjes onderdeel zijn van de herinneringen die mijn vader levend houden.
Dan weet je nog niet wat je wil
In 2011 liet ik de letter D, in zijn handschrift, op mijn linkerpols tatoeëren. Op dat moment was ik dertig en hij al een volwassen mensenleven niet meer bij ons. De letter D kwam uit een stukje wat hij voor mij schreef toen ik acht jaar was.
Annie, je bent jong en pril.
Dan weet je nog niet wat je wil.
Deze poëtische zinnetjes waren bijna profetisch want ik heb lang gezocht naar wat ik wilde. Dat ik een Bul in de Archeologie haalde heeft hij nooit mee gemaakt, en diep van binnen ben ik benieuwd wat hij daar van had gevonden, het was immers niet de politiek zoals hij voorspelde.
Zijn stem kan ik na 28 jaar mij niet meer voor de geest halen. De andere zaken zoals het ongeluk en wat het deed met mijn kijk op de wereld als startende puber wel. Mijn moeder nam de zinnetjes over maar de magie was er na het overlijden van af. Ze hadden geen kracht meer en werden stilzwijgend in mijn puber brein opgeslagen als warme herinneringen.
De zinnetjes
Het zijn deze zinnetjes die mij er soms nog steeds door trekken. Als mijn moeder mij verteld en uitlegt dat het schrijven, wat ik zo graag doe bij hem vandaan komt dan zing ik altijd onbewust iets van Ramses Shaffy. Niet altijd het liedje “ Sammy” maar ook andere liedjes waarvan ik weet dat hij dat mooi vond.
De zinnetjes maken nog altijd indruk op mij. Nu ik formulier na formulier heb ingevuld over mijn opvoedstijl en hoe ik mij in het kind kan verplaatsen kan ik soms alleen nog maar denken aan die zinnetjes die ik als persoonlijke aanmoedigingen mee kreeg. Misschien is dat wel het allerbelangrijkst wat je een kind kan meegeven als opvoeder. Dat je altijd mag zijn wie je bent en dat dat met eigen zinnetjes en persoonlijk promotie wordt toegejuicht.
Gefeliciteerd pap!
Ik kan niet wachten om kindjes toe te juichen en te stimuleren wie ze zijn, willen zijn en mogen zijn. Om elk talent aan te moedigen en ze daarbij kan voorzien van een passende ruggensteun en kreet. Dat ze hun eigen herinneringen mogen maken met ruimte voor krachtige zinnetjes die hen altijd bij kunnen staan.
Mijn vader zou dit jaar 72 jaar oud zijn geworden, en wat had ik hem graag willen vertellen dat zijn zinnetjes mij nog steeds dragen en straks een hele nieuwe generatie. Ergens denk ik dat hij dat wel weet en altijd heeft geweten.
Gefeliciteerd pap! Op jou zinnetjes, je kracht en je rol als vader, die ondanks je afwezigheid, door woorden in leven is gebleven.
Anna Boleyn
Heb jij ook zinnetjes van vroeger die je altijd bij zijn gebleven? Laat het me weten in de reacties!
