Het is koud! Toegegeven: echt koud is het nog niet, maar een topzomertje je de voorbije maanden ook weer niet echt noemen. En om het allemaal nog een tikje zonniger te maken, zit ik hier thuis intussen alweer drie maanden zonder warm water of verwarming…
Zucht
Ik moet even klagen, jongens en meisjes. En ik ga deze blog daar even schaamteloos voor gebruiken. Je kent het wel: moet er iets in je huis gebeuren, dan lijkt er niets te gaan zoals het moet of zoals gepland of beloofd. Zucht. Er zijn nog andere dingen aan de hand hier in het gebouw, maar laat ik me voor het gemak beperken tot de ketel- slash schouwlegende. Sinds april ben ik zoet met mailen, bellen, mensen over de vloer krijgen die allemaal iets slechts te zeggen hebben over de ander en hun regelwerk in mijn schoenen willen schuiven. Voeg daarbij het kleine minpuntje dat een mannetje intussen bij een van de controles mijn ketel nog eens kapot heeft gekregen (allemaal in de prijs inbegrepen, wat een service!) en het wordt een wel heel diepe zucht van mijn kant.
Blame
Bovendien als je woont in een blok met meerdere eigenaars die niet zonder warm water zitten en wel betrokken zijn bij de oplossing ervan omdat de schouwen en ook hun ketels eraan moeten geloven (niet mijn schuld, blame it on de wetgeving, dat is een lang ingewikkeld verhaal kort samengevat) Je kan je voorstellen dat deze medebewoners niet overlopen van enthousiasme om het zachtjes te zeggen en een deel ervan geen probleem ermee hebben me in de kou te laten zitten. Hoe zou je zelf zijn : echt gratis gaan die werken nu ook weer niet zijn he. Ik zit er oprecht mee in mijn maag dat ik al die mensen op kosten moet jagen… Maar leuk is anders voor mij. Want het is koud!
Moe
Ik ben moe lieve lezertjes. Heel moe. Van het erachteraan zitten. Van het me aan mijn lot overgelaten voelen. En voor elke beslissing alleen te staan. En simpelweg van de energie die het kost. Want o ja, dat was ik bijna vergeten: ik heb ook nog een lijf dat zorg vraagt, en nog zo wat andere dingen in het leven. ( Ik héb een thuis met een kapotte ketel waarover ik kàn klagen, dus wat zeur ik eigenlijk. Maar geef toe: het kan zo lekker zijn, eens goed doorzagen.)
Het is koud!
Dan komt er bv een man kijken om een offerte te kunnen maken op een dag waarop je zoutwaarden zo off zijn dat je amper opneemt wat die arme man zit te vertellen terwijl hij mij verkeerdelijk aanziet voor een zeer enthousiast publiek voor zijn lange gedetailleerde uitleg en ik mijn zitvlak schijnbaar nonchalant op de tafel schuif terwijl ik met met mijn handen stevig vasthoud om recht te blijven. Kwestie van die mens niet op te zadelen met een gevallen vrouw! Of nog: zwetend van de uitputting toch nog maar dat ene telefoontje doen want als ik het niet doe, wie dan wel. Je begrijpt de grote lijnen wel. En dan krijg je als beloning doodleuk dan toch een bericht, nadat ze zich uiteraard niet excuseren voor het niet gedane beloofde werk dat het in plaats van eind september wel eens eerder einde november zal worden. Het is koud!
Hou me warm
Maar ik kan het! Ik doe het en ik zal volhouden. Ze zullen mij niet liggen hebben. Ik lig trouwens al, dus wat zou het. Ik ben moe. Maar dat is ok, Het is in dit geval een teken dat ik mezelf belangrijk genoeg vind om te knokken voor wat warmte in mijn leven. In de vorm van een werkende ketel als het niet teveel gevraagd is…
