Op sommige momenten in je leven kom je iets tegen wat je leven verandert. Iets of iemand die je een spiegel voorhoudt, je leven kleur geeft en je dagen net wat leuker maakt. Bij mij gebeurde dit zes maanden geleden. Een half jaar geleden adopteerde ik Storm. Een kat waarvan ik niet wist dat ik haar zo ontzettend nodig had. In deze blog lees je daarom alles over mijn eerste halfjaar met Storm. En wat voor een half jaar!
De kennismaking met Storm ging van een leien dakje. Na een paar minuten zat ze al op mijn schoot en leek het een match made in heaven. Ik zat op een roze wolk en bestookte iedereen met miljoenen foto’s en videos. Na een paar dagen kwamen er kleine scheurtjes in onze prille liefde en op sommige momenten leek het zelfs helemaal verdwenen. Storm werd steeds feller en hing geregeld in mijn armen. Een hele verandering met de twee goedzakken die ik gewend was. Ik schrok hier zo van dat ik mijn naasten huilend opbelde, ik stuurde hysterische appjes en wilde Storm bijna teruggeven aan de stichting waar ik haar vandaan had. Als laatste redmiddel besloot ik een katten coach te benaderen.
Katten coach
De katten coach merkte al vrij snel dat Storm een erg energieke kat is. Het liefst wil ze de hele dag spelen, rond rennen en heeft ze ook nog eens een sterk ontwikkeld jachtinstinct. Dit komt mede doordat Storm de eerste maanden van haar leven op straat heeft geleefd en dus voor haar eigen eten moest zorgen. Ze kwam dan ook al snel met een diagnose, namelijk: spelagressie veroorzaakt door leeftijdsgebonden soorteigen gedrag, een beperkte socialisatie met katten (inhibitie van bijten) en deprivatie. Daarnaast zag ze ook aan het gedrag van Storm dat haar vertrouwen in mensen flink geschaad is en ze mishandeld is. Toen ik dat hoorde gingen mijn ogen open en kon ik mezelf wel voor mijn kop slaan. Hoe kon ik het in mijn hoofd halen om een katje die zoveel heeft meegemaakt weg te doen. Ik besloot alle tips van de kattencoach trouw op te volgen en samen met Storm het vertrouwen op te bouwen. Een flinke investering, maar door het thuis werken had ik er gelukkig alle tijd voor!
Natuurlijk ging het met pieken en diepe dalen. Voor elke stap vooruit gingen we er weer twee achteruit en mijn geduld werd flink getest. Mijn armen zaten standaard onder de krassen en soms moest zelfs mijn gezicht het ontgelden. Hoe vervelend het op dat moment ook was, het was precies wat ik nodig had. Het werken met Storm gaf me afleiding, zorgde dat ik de dagen doorkwam na de dood van Melissa en gaf me een reden om uit bed te komen en iets van de dag te maken. Een therapie kat zonder dat ik het doorhad.
Hoe gaat het nu met Storm?
Inmiddels is het bezoek van de katten coach alweer maanden geleden. Als ik eerlijk ben waren het geen adviezen waar ik echt wat aan heb gehad, maar mijn ogen waren zeker geopend. Ik greep mijn ‘nieuwe kans’ met Storm met beide handen aan en het heeft gelukkig zijn vruchten afgeworpen. Natuurlijk heeft Storm nog steeds haar felle momenten en wil ik haar dagelijks achter het behang plakken, maar toch gaat het steeds een beetje beter. Als ik thuis kom van mijn werk staat ze miauwend voor de deur te wachten en laat ze me pas met rust als we uitgebreid geknuffeld hebben. Voor mij het teken dat we op de goede weg zijn en we er samen echt wel komen.
