Vaak krijg ik te horen: “doe je niet teveel?” Ik werk veertig uur in de week. Ik sport ongeveer drie keer per week in de sportschool en we gaan regelmatig een stuk wandelen. Ook houd ik wel van een feestje in het weekend. Die weekenden kan ik ´s avonds behoorlijk moe zijn. Dus doe ik ondanks mijn fibromyalgie inderdaad niet te veel?
Maar de weekenden dat ik geen drukke agenda heb en ´s avonds mijn rust neem ben ik net zo moe. En soms misschien nog wel meer moe, want dat zijn vaak de nachten waarin ik heel slecht slaap. En dus niet uitgerust uit bed kom. Dus is de vraag misschien niet doe ik te veel, maar doe ik soms niet te weinig. Heeft mijn lijf die activiteiten niet gewoon nodig om daarna goed te kunnen slapen?
Teveel of te weinig ?
Een aantal jaren geleden had ik me helemaal overgegeven aan het fibromyalgie monster. Ik was overtuigd dat niets hielp en dat bewegen het alleen maar erger maakte. Resultaat was dat het alleen maar erger werd omdat ik niet teveel deed maar juist te weinig. Ook voor mijn depressies was niet bewegen funest, waardoor dat ook alleen maar slechter ging. De reumatoloog had het over extra hulpmiddelen zoals een scootmobiel. En al vind ik dat het waanzinnig is dat die apparaten je kunnen helpen als je het nodig hebt, vond ik het een vreselijk toekomstbeeld.
Nu zijn we zeker tien jaar verder en kan ik meer dan ik ooit had verwacht. En ja, soms ga ik echt wel over mijn grenzen heen. Te veel dingen staan op mijn datvindikleuk lijstje en mijn valkuil is dat ik erg moeilijk nee zeg. Maar om nou te zeggen dat ik daar achteraf spijt van heb? Dat is dan ook weer niet zo. Dus zolang mijn lijf doet wat het doet doe ik dat ook. Ik werk, ik leef, ik geniet.
Zelfmedelijden mag af en toe
En soms heb ik een dag dat de pijn mijn lijf overneemt en daar baal ik dan enorm van. En dat mag dan ook, dan heb ik zelfmedelijden en kruip ik onder een dekentje met een bak met ijs. Kijk ik series tot ik in slaap val en laat ik de pijn gewoon even de pijn zijn. Het is onderdeel van wie ik ben en dat zal altijd zo blijven heb ik het idee. En de volgende dag als de ergste piek van de fibromyalgie wegebt ga ik weer verder met de dingen die ik leuk vind.
Er is geen genezing voor fibromyalgie, misschien komt het ooit. Maar mijn ervaring is als je blijft bewegen en dingen doet waar je blij van wordt, dat het leven gewoon leuk blijft. Stel doelen, daag je zelf uit. Ga uit eten met vrienden, ga feesten met de mensen die je lief hebt en zorg goed voor jezelf.
