Soms lijkt het wel of je er nooit meer uit zal geraken, uit die hardnekkige vicieuze cirkel. Oeps, wacht eens even? Beschreef ik nu net met twee eenvoudige woorden het hele universum van een chronisch zieke?
Processie
Jawel, ik vrees van wel. Waar je bij de processie van Echternach nog een beetje vooruit gaat, ondanks alle stappen terug, lijk je als spoonie wel een aan zijn wieltje verslaafde hamster. En maar rennen, en maar hollen, sneller, sneller! Helaas ga je nergens heen, terwijl je lichaam nochtans doodmoe is van alle inspanningen om rechtop te blijven op dat hamsterwiel. Zucht. Welkom in het beloofde Land van de Vicieuze Cirkel.
Extra extra moe
Ik word er soms zo hondsmoe van. Dan bedoel ik dus nog meer moe dan het al onbeschrijfelijk moe wat een dagelijks bestaan als chronisch zieke inhoudt. En tegelijk heb ik een ongelofelijke bewondering gekregen voor de hardnekkige volhouder die ons getergde lichaam blijkt te zijn. Periodes van vicieuze cirkel zijn inherent onderdeel van het spooniebestaan. Waar je begint met 1 probleem, waardoor er een ander ontstaat en dat zet op zijn beurt een heel caroussel in beweging tot je op een punt bent waar je almaar dieper in een kolk gezogen wordt waarvan het einde zoek is. Hoe je het ook probeert om eruit te geraken, het lijkt alsof je bij elke poging enkel dieper en dieper verstrikt raakt in de netten van de vicieuze cirkel. En plots ben je op een punt waarop je niet meer weet wat eerst aan te pakken en enkel tijd en vertrouwen je nog kunnen redden. Blijven vertrouwen op het feit dat er weer iets kalmere wateren aankomen die je net iets meer energie gunnen om even wat adem te kunnen happen en gewoon een beetje te ontspannen in je lijf.
Vicieuze cirkels
Vicieuze cirkels starten vaak heel onschuldig, sneaky als ze zijn. Bijvoorbeeld heb je een periode van teveel wc-bezoek. Daardoor piekt de altijd aanwezige buikpijn maal 10. Waardoor je voeding nog meer een uitdaging vormt dan normaal. En je dus meer buikpijn krijgt. Waardoor je al verstoorde slaap nog meer verstoord raakt. En je andere klachten dus opgekrikt worden waardoor je mond, tong en keel meer ontsteekt en eten nog leuker wordt. ( O en intussen wordt je reuma wakker en wil die komen meespelen!) Je had al minder energie maar die orale perikelen gaan met het laatste restje lopen, en dan blijkt het nog niet genoeg en gaat ook je oogpijn door het plafond en zijn kijken of niet kijken beiden af te raden. enzovoort enzovoort.
Hardnekkig
Het probleem met vicieuze cirkels is dat het één bouwt op het ander en telkens wat meer inhakt op je energie en je pijnklachten en minder energie geeft minder goeie darmwerking dus meer pijn bij eten en nog minder slaap daar dan weer door, waardoor de keel en de ogen nog een tandje bijsteken en de energie nog zakt en de pijn nog toeneemt en de spijsvertering nog minder draait en de benen het niet meer goed doen en en en… Snap je? Cirkel! Ik zei het toch! Vicieuze hardnekkige stomme cirkel. Geloof je me niet? Wel, elke spoonie kan dit gevreesde fenomeen illustreren aan de hand van zijn/haar unieke set klachten. Vraag het hen gerust.
Conclusie
Laat ik het zo zeggen: daarin verstrikt geraken is een vermoeiende bezigheid. Geen goed idee dus. En eruit geraken nog zo simpel niet. Daarom, neem alvast deze éne goede raad aan van tante Kristien: blijf ver weg van vicieuze cirkels! Ze zien er dan wel mooi rond uit, maar neem het van mij aan, wat er binnenin zit is een heel stuk minder fraai om zien. Dus 1 gouden tip en dat is: Rennen! Zo hard je kan.
