Iedereen heeft wel vaste patronen. Wat is jouw ochtendritueel als je opstaat? Douche jij in de ochtend of in de avond? Slaap jij aan de linkerkant of aan de rechterkant van het bed? Je portemonnee zit die in je tas of in je broekzak als jij boodschappen gaat doen? Eet jij als je ontbijt altijd een boterham? Hoe doe jij je was? Sorteer jij je was op kleur of op stof katoen of wol?

Loslaten van vaste patronen

Wat als jij nu ineens, je ochtendritueel helemaal omdraait? Wat zal er gebeuren als je ineens in plaats van de elke ochtend elke avond zou gaan douchen? Zou jij kunnen slapen aan de rechterkant van het bed als jij altijd links slaapt? Wat gebeurt er als je portemonnee ineens bij de kassa niet in je broekzak of tas blijkt te zitten? Wat nou als je ontbijt ineens uit twee peren bestaat omdat jij verder niks in huis hebt? Wat als je witte was eens met de bonte was combineert?

Wat zou jou reactie zijn? Raak je dan in paniek? Of blijf je dan rustig en denk je vervelend dat dit gebeurd? Of maak je er grapjes om en denkt kan gebeuren?

Autistische patronen

Het zijn vaste patronen die jij prettig vindt. Die jij vaak gewoon op de automatische piloot doet zonder er echt bij na te denken. Vaste gewoontes die je tijdens je leven hebt ontwikkeld.

Mijn autistische vast ontwikkelde patronen

Tijdens mijn revalidatie heb ik ontdekte dat ik voor mij veilige patronen heb ontwikkeld de afgelopen jaren. Dingen waar ik voor mijn gevoel wel controle over had, iets wat ik over mijn lichaam niet had. Ik voelde mij daar erg veilig bij en vertrouwd. De mijne waren bijvoorbeeld voornamelijk gericht op het schoonmaken en het huishouden van ons huis. Geen smetvrees taferelen, maar wel elke dag iets wat aan bod kwam in het huishouden. Een andere voorbeeld, ik hield mijn en onze afspraken bij in mijn smartphone agenda, gezamenlijke familie kalender en ik had nog een eigen papieren agenda. Daarnaast had ik heel overzicht en schema gemaakt met alle tijden en afspraken van mijn revalidatieprogramma. Bang om iets te vergeten.

Het doorbreken

Het beseffen en inzien dat ik die patronen had ontwikkeld was erg confronterend. Jij mag weten dat ik daar best wel mee geworsteld heb. Toch wilde ik dit graag aanpakken.

Ik had bijvoorbeeld in het begin twee verschillende fysiotherapeuten en merkte erg het verschil in hun aanpak. Bij de ene fysiotherapeut voelde ik mij veilig en vertrouwd. De andere fysiotherapeut keek voor mijn gevoel dwars door mij heen. Mijn gedachten waren toen ben ik hier voor de veiligheid of wil ik met dit traject echt iets bereiken en leren en mijn patronen te doorbreken? Ik heb dus toen tegen alle partijen gezegd dat ik mijn vertrouwde revalidatieschema radicaal wilde omgooien en met de vraag wat de mogelijkheden daarin waren. Een week later was mijn hele revalidatieschema aangepast en omgegooid.

Verdere verloop van mijn patronen doorbreken

Soms was het frustrerend en eng om bepaalde patronen los te laten. Ik kreeg dan een lichte paniek gevoel. Het gevoel zoals jij misschien ervaart als jij je sleutels kwijt bent. Daar moest ik doorheen, gelukkig hielpen de gesprekken met de psycholoog daarbij. Toen ben ik verder doorgegaan met mijn vaste patronen doorbreken. Ik ging bijvoorbeeld andere rondes wandelen en fietsen, en op andere momenten dagen en tijden zwemmen. Zo zou ik nog vele andere voorbeelden kunnen opnoemen maar dat zou wel een erg lange lijst worden.

Het bracht mij ieder geval weer dichter bij mijzelf, bij mijn kern.

Mocht jij inmiddels afvragen naar welke revalidatiecentrum ik ga, dat is de OCA in Nieuwegein. De OCA heeft locaties door heel Nederland zitten. Kijk eens hier op hun site naar een eventuele locatie bij jou in de buurt.