Wij hebben veel spullen…. zooi soms eigenlijk. Het feit dat we met 2 volwassenen en 2 pubers in een niet al te groot appartement wonen en dat ik ook nog een kinderopvang in mijn eigen huis heb zorgt ervoor dat alles vol staat. Het appartement, de schuur en de garagebox staan ook al aardig vol. En met wat vraag je je dan af….. nou met zooi, spullen die nodig zijn, meubels, fotoalbums, kleding en spullen die iedereen eigenlijk wel heeft.
Maar ook met sentimentele spullen, ik kan geen afscheid nemen namelijk. Die glazen karaf van mijn oma, ja maar die was van mijn oma. Schriften van de kinderen, ja maar kijk nou hoe schattig, groep 3 hij leerde net schrijven. Lego dat vroeger van mij was en via mijn ouders naar ons gekomen is. Het stapelt zich op allemaal. En nu was het bijna koningsdag. Voor verzamelaars die gaan ruimen de mooiste dag van het jaar.
De opdracht aan mijn 14 jarige puber was verzamel alles in je kamer waar je al een jaar niet naar omkijkt. En dat is voor een jongen in de puberteit toch nog wel een ding, blijkt. Want oké die Wii Band Hero dat mag wel weg en die Guitar Hero ook, hij kan het nu op een echte gitaar. Maar er zijn dan ook spullen waar de keuze moeilijk over is. Er staat een echte legerkist in zijn kamer en daar zitten nog een paar Nerf wapens in, degene die niet door mij al in vorige jaren op de vrijmarkt zijn verkocht. Waarvan ik dus duidelijk denk, doe ze gewoon weg. Maar helaas die liggen nu nog steeds in diezelfde wapenkist en ondertussen is het Mei.
Vrijmarkt
En toch ging ik op Koningsdag ’s morgens om half 8 naar de vrijmarkt bij ons op het dorp, je moet vroeg zijn om een goed plekje te hebben. Het is nogal een ding want de mensen die daar echt wonen gaan natuurlijk voor. Die bespreken onderling in de weken van te voren “Ga jij zitten dit jaar? Dan is dit jouw plekje” en aangezien ik niet in het centrum woon moeten we het doen met de plekjes die nog over zijn. Al een aantal jaar lukt het me om op hetzelfde plekje te kunnen zitten en al zeg ik het zelf dat is een fijn plekje.
En dan begin het… Wij wonen in een gemeente, dus net geen stad maar het voelt soms als een dorp. Mijn vader is een echte Zwijndrechtenaar, geboren en getogen toen het nog wel een dorp was. En hij en zijn leeftijdsgenoten zijn best honkvast en weten vaak wie elkaars kinderen zijn. Dus behalve dat ik mijn eigen oud-klasgenoten tegenkwam heb ik ook 101 keer de vraag gehad hoe is het met je vader? En weet je ik vind dat leuk. Gezellig. Het geeft een gevoel van warmte en betrokkenheid.
Als puber was het wel eens vervelend want je komt dus nergens mee weg er is altijd wel iemand die het heeft gezien en op een of andere manier komt het dan altijd weer bij mijn vader terecht. Maar, sorry pap, nu ze wat ouder worden en hun vrienden dus ook worden de gesprekjes meer van: is dat de kleinzoon van Appie, nou die groeit hem nog boven het hoofd. En ik weet dat als mijn vader er bij zou staan dat hij trots zou zijn. Hij en mijn zoon zijn 4 handen op 1 buik. Ze lijken qua karakter op elkaar, vinden het leuk om samen te onderzoeken hoe dingen in elkaar zitten. En ze genieten daar allebei van. Mijn jongste is 14 maar eet iedere donderdag na school bij zijn opa en oma.
En zo gaat de ochtend op de vrijmarkt verder. Een combinatie van sociale gesprekken en pingelen om de verkoopprijs. Dit jaar was ik van de weg is weg actie. En dat werkte best goed. Ik kwam aan met 3 bolderkarren vol en ging rond 1 uur naar huis met 1 kar. Gelukkig zijn de kinderen puber want in het verleden kwamen we wel eens terug met meer zooi dan dat we heen gingen. ’s Middags wil ik ook altijd nog even naar de vrijmarkt in Dordrecht. Ik had mezelf een budget opgelegd zodat ik niet met meer naar huis kwam dan ik had verkocht. Want behalve verkopen op de vrijmarkt vind ik zelf kopen ook altijd heel erg leuk. En dat is soms dus niet zo’n hele goede combinatie. Maar ter verdediging ik heb een Tripp Trapp stoel gekocht voor de opvang voor 3 euro!! Mijn wederhelft gaat hem schuren en verven en dan ziet hij er weer uit als nieuw.
En nu weer zooi verzamelen voor volgend jaar.
