Soms krijg je een boek in handen over een onderwerp dat dicht bij je staat. Een onderwerp dat je dagelijks leven beïnvloed en wat voorlopig niet meer gaat verdwijnen. Zo is het boek Pijn is persoonlijk van Marleen Schefferlie ook. Marleen schrijft over haar strijd tegen chronische pijn en het pad dat ze daarvoor moet afleggen.

Haar route is er net als zovelen van ons één van vallen en opstaan. Mooi is om te zien dat ze haar ervaringen op een eerlijke en open manier met ons deelt. Samen met de mannen en vrouwen die ze in dit boek interviewt geeft ze ons een kijkje in het dagelijks leven. Hoe gaan we om met chronische pijn en hoe beïnvloed dat ons in onze relaties, in werk, in het zijn wie je bent.

Wat mij persoonlijk opvalt is dat veel mensen het zoeken in de toch wat alternatieve wereld. Ze gaan daardoor anders in het leven staan en merken dat het gejaag en gehaast in de wereld om ons heen de klachten verergeren. Rust, regelmaat en plezier in wat je doet lijken de toverwoorden die alle verhalen met elkaar verbinden.

Als rode draad door het boek gaat het traject van de schrijfster zelf. We gaan met haar mee naar de hypnotherapeut, ergotherapeut, fysiotherapeut en de pijn poli. Ze omschrijft haar gedachten en vaak komen de onderwerpen naar boven waar ik zelf ook mee worstel. Een mooi voorbeeld is dat een psycholoog haar vertelde het zekere aan een pijnaanval is dat hij ook weer weg gaat en dat ze dan zelf denkt ‘ja maar dan komt hij ook weer terug’. Dat is een gedachtegang die denk ik bij vele van ons herkenbaar is.

Ik ben zelf na jaren van therapie tot de conclusie gekomen dat mijn lichaam mij steeds weer zal teleurstellen, dat mijn depressies als golven komen soms is het jaren rustig soms maanden niet. In de verhalen van de geïnterviewden zie je dit ook terug.

Herkenning en reflectie

Een aantal van hen hebben zware verhalen te vertellen waardoor het boek stug kan zijn om door te komen. Maar het zijn ook de verhalen waardoor je erkenning voelt in ons eigen leven. Het is een boek vol herkenning en reflectiemomenten waarin het soms over kan komen alsof leven met chronisch ziek zijn een zwaar leven kan zijn, maar je leest er ook de sprankeling in dat als je iets echt wilt dat je het ook kan. Praten over pijn is vaak niet geaccepteerd, als mensen je vragen hoe het met je gaat dan willen ze het standaard antwoord, ‘ja goed’. En we gaan weer door met ons dagelijks leven.

Dit boek laat zien dat er achter de glimlach en de buitenwereld van een chronisch ziek persoon een andere wereld verborgen gaat. Een wereld van eenzaamheid, verdriet en depressie. Maar dat we ondanks al deze klachten allemaal ons uiterste best doen om er een mooi leven van te maken. Iemand die niet deze klachten heeft kan zich vaak moeilijk inleven, maar misschien dat het lezen van dit boek je een klein inzicht kan geven hoe het is. En als je dan een keer vraagt hoe is het, dat dan ‘redelijk hoor’ ook een heerlijk antwoord is.

Zelf sluit ze af met een quote uit een boek van de Abdij, ‘Waar liefde is, is geen boosheid en liefde komt door het gebed.’ Ze geeft eerder al aan niet gelovig te zijn, en dat een van de zusters in de abdij haar adviseert om te bidden. Het voelt voor haar vreemd om God te bedanken omdat ze pijn heeft. Dat is logisch; het voelt onnatuurlijk, maar ik als Christen heb als zo vaak ervaren dat als je jouw pijn in Zijn handen legt dat er dan een wereld voor je open kan gaan.