De zomer blijft maar duren, Nederland kan dit weer bijna niet aan. Airco’s draaien op volle toeren en de kustlijn ligt vol met mensen die baken en braden op het hete strand.
Met de hond naar het strand
Mijn hond had ’t moeilijk met deze warme dagen en ik ook. Aangezien ik geen strandliefhebber ben was ik toch gezwicht voor zijn puppy-ogen-look en kwam ik op avondje na twee wijn op het geniale idee om de zondagmiddag eens door te brengen op het strand met mijn trouwe viervoeter.
Niet in mijn auto
Vlug een auto van een kennis geleeend want hoeveel ik van mijn hond hou ik zag zijn natte vacht en zijn grote klauwen al in mijn bijna nieuwe auto het interieur vervuilen. Of zijn natte neus tegen de achterruit gedopt en zijn tong langs mijn ruiten omdat hij een binnengedrongen vlieg wilde opeten. Lekker midden op de middag arriveerde ik langs de kust, zeker 2 km rijdend op zoek naar een plekje. Door de enthousiaste houding van mijn hond had ik bijna een olympische record verbroken: “hoe snel ben ik in het water hangend achter een hond van 55kg.”
Genieten
Hij genoot! Duikend, happend, 500 keer balletje gooien, was het even tijd voor rust. Als amateur was ik mijn zonnebrand vergeten, wel een fles water bij maar honden drinken niet uit de fles, althans; die van mij snapte ’t niet. Als een Duitser heb ik een gat gegraven volgegooid met water en toen dronk meneer pas. Net toen ik even aan het wegdoezelen was hoorde ik een gegil die mij deed verschrikken. In mijn onoplettendheid was mijn hond naar de dichts bijzijnde etensgeur van een openstaande koelbox gerend en zich te goed gedaan aan de sandwiches van een stel stukje verderop. Gelukkig kon ik de schade beperken door ze 10 euro aan te bieden.
Verbrand maar tevreden
’s Avonds onder de douche waar zeker 1 kg zand door het putje liep, een koude douche want mijn huid was ernstig verbrand door de zon en kon absoluut geen warm water verdragen. Ingesmeerd met een dikke laag aftersun, een gloeiende neus en zere benen van de dijk op en neer te lopen dacht ik even dat ik een lichte verschijning van een hartaanval had. Mijn arm was aan het tintelen en deed pijn, opeens bedacht ik mij dat die 500 x balletje gooien met ongetrainde arm de boosdoener was. Ik hoorde mijn viervoeter snurken liggend languit voldaan voor t bed en kon alleen maar denken: “Morgen maar weer eens rijden…”
