Misschien ben ik nog gekker dan je dacht, maar echt waar, op een bepaalde manier geeft mijn voorraadkast me peace of mind… Ik weet het: soms lijkt het wel of ik de derde wereldoorlog verwacht of ergens 1000 hongerige kinderen heb steken!

Maar dit is dus NIET een zielig geval van overenthousiasme in de supermarkt.  Ik zweer het u.  Neenee, hand op het hart, er is over NAGEDACHT!  Laat het me je even uitleggen…  Eigenlijk is het heel eenvoudig:  Er zijn in mijn leven steeds weerkerende periodes waarin ik te ziek ben om ook maar een voet buiten te zetten.  Zo’n periode kan kort duren, maar ook lang duren: met dit zotte lijfje weet je maar nooit.  “Te ziek” betekent uiteraard ook dat ik soms echt niet op mijn benen kan staan om achter het fornuis in de potten te gaan staan roeren.  Letterlijk he.

Eten in tijden van nood

Voeg daarbij het feit dat je met een spijsverterings- of andere ziekte jezelf nu niet bepaald vooruit helpt door net op de heftigste momenten niets te eten wat je lijfje kalmeert, herstelt, voedt… Dus… willen we pizza? Of willen we zelfs helemaal niets? Maar: geen van beide is een optie. Hoe misselijk, oververmoeid of belabberd ook…  Dat mag ik niet van mezelf. Goed zorgen voor jezelf Kristien!

Hoe heftig ook: ik MOET eten, wil ik niet helemaal verdwijnen. Heel lastig als je het niet kan binnenhouden, niet functioneert, doodop bent, zot wordt van de pijn.  Ik weet het, ik weet het maar al te goed. En toch! Ik moet.  Maar vooral: ik wil! Want ik ben het waard… Dus, niet onnozel doen!

Plannetje

Die Kristien zou die Kristien niet zijn als ze niet een plannetje had…

Allereerst: maak de dingen beter. Gooi dus die vieze bijvoeding in een gezellige mok met een servetje erbij! Kwak je prakje op je lievelingsbord… Over zulke dingen schreef ik al eerder. Hier wil ik het hebben over een andere manier van “beter maken”. En daar verschijnt de voorraadkast op het toneel. (Al is deze op bepaalde punten momenteel weer akelig leeg wegens immobiel… Gelukkig zijn daar de Post NL-mannetjes en mijn lieve hulpjes die mijn kast aanvullen…)

Voorraadkast XL

Die kast is best ruim: daarmee bedoel ik mijn keukenkastjes, de ijskast, het dappere vriezertje en mijn voorraadje in de kamer achter. Ik zei het toch: een oorlog kan ik aan! Het gaat om bewaardingen die je koopt als je je goed voelt en eet als je je slecht voelt hihi. (Of als je een onweerstaanbare drang voelt!  Jahaa: dat mag!) Wees gerust: ik ga hier echt niet de hele inhoud van die kasten opnoemen. Maar wel die dingen die essentiëel zijn in mijn in-nood-betermaakplan. Die dingen die mijn voorraadkast net iets anders maken dan de jouwe.

Altijd in huis

  • We beginnen al dadelijk met een eervolle vermelding voor iets niet eetbaars: de microgolfoven! Verketterd door velen, maar hé: het is oké!
  • Semi-elementaire sondevoeding: dure en heel dure. Afhankelijk van de grootte van de nood.
  • Medicatie in allerlei vormen.
  • Wat dievriesgroente, vleesvervangers, bosbeskes en veel soepjes en bouillonnekes van de mama en de Heidi.  Vooral die laatste twee zijn goud waard want boordevol pitamientjes, vocht, zout en tonnen liefde. Oja: hier vind je ook een gerookt vleesje voor op de boterham.  Bleik als ik met goed voel, njammie als ik ziek ben.  Fascinerend he, hoe een lijf met je praat? Het leidt je blindelings naar wat jij moet eten/doen op cruciale momenten…  Mooi toch?
  • Plantaardige melkjes -allerhande soorten voor de variatie- voor de shakes die ik moet maken. En uiteraard ook de poedertjes die ik erbij moet gooien. Ook al in verschillende versies want het moet wel een béétje leuk blijven, niet? Afwisseling is mijn beste vriend!  Saai, iemand?
  • Bokalen/blikjes groente zonder ascorbinezuur. Bewaartofu. Blikjes magere vis in eigen nat. Wat klinkt dat eigenlijk toch viezig: “in eigen nat”.  Stel ik me vanalles bij voor: zweet???
  • Zoute instant bouillon en druivensuiker: my rescueteam.
  • Vlokken allerhande waar ik en mijn buik tegenkunnen. Tja: natuurlijk niet diegene waar ik niet tegen kan, du-uh!
  • Potjes babyvoeding met Kristien-proof ingrediënten: met wat kruiden en een tikje olie erdoor een uitkomst in darmcrisis.
  • Kant en klare soupjes in brik/glas met redelijk juiste ingredienten.  Een mens moet compromissen sluiten, nietwaar?
  • Alpro yofu en hun puddingkjes. (O boy o boy: hoeveel van die dingen ik al heb moeten eten, of het nu in of uit het ziekenhuis was…) Voel ik me gewoon? Vanille please! Gaat het helemaal niet? Chocolade is the one!
  • Plantaardige room. Van de moetes. Gelukkig heeft Ecomil een amandelvariant die ik nog oké vind.
  • Crackers in allerhande smaken en vormen. Meestal wat ik verdraag maar soms lees ik etiketten nog eens niet goed met nadien: oeps! Maar dan maak ik met de overschot weer anderen blij dus wie zeurt er hier?
  • Zoute en zoete tussendoortjes. Zout en zoet niet goed voor je? Lucky me: toch wel! Al ben ik dan weer diegene die al gauw iets té zout of té zoet vind, maar we gingen niet zeuren he! 😉 Ik proef gewoon heel erg hard denk ik. Oei, zou dat ook een ziekte zijn?
  • (Zoete) patatjes: in tijden van nood voorgekookt of via instantvlokkenpuree. De jaren 80 in een pakje: my soother.
  • Sinds kort ook flessenwater, van dat dure in kleine flessen van een bepaald merk op doktersvoorschrift.
  • En last but not least… Niet lang houdbaar maar wel essentieel: die goeie oude banaan! En dan niet omdat het mijn lievelingsfruit is…

Zen

Ongetwijfeld ontbreekt er nog wel iets in die lange lijst. Maar ik denk dat mijn punt intussen wel al lang duidelijk is. Voorraadkasten hebben duidelijk de gave om je mindset gefocused en zen te houden in woelig water. Want ze geven je -als het even meezit- precies wat jij op dat moment nodig hebt!  Mits een beetje inkoopplanning en lieve hulpjes hier en daar…

Heb jij dat ook? Dat je bepaalde voeding in huis haalt, niet per se omdat je favoriet is (al mag dat natuurlijk wel! Liefst zelfs), maar echt omdat je weet dat het je rescueteam is? Bij mij is dat in elk geval wel zo: ik heb dingen in huis die ik nooit zou eten als ik niet was wie ik nu ben…

Kortom: mijn voorraadkast en ik zijn alvast dikke vriendjes!