Drinkt met je billen bloot, melk uit een kokosnoot, je wordt vanzelf groot. Op een onbewoond eiland zijn alle dagen fijn. Op een onbewoond eiland daar zou ik willen zijn! 

Zoals vele andere mensen ging ik dus op ook op vakantie. Heerlijk met manlief naar de mooie Spaanse Costa. Een jaar of vier geleden dacht ik dat liggen in badkleding op een publiek strand verleden tijd zou zijn voor mij, dat ik mij niet meer zou durven vertonen aan de boze buitenwereld en dat een onbewoond eiland de enige bestemming voor mij zou zijn!

In juni 2014 werd er bij mij een ileostoma (dunne darm stoma) geplaatst. Jarenlang dronk ik liters laxeermiddelen, had ik steeds heftigere darmverstoppingen en zeer langdurige ziekenhuisopnames. Aangezien ik steeds zieker werd besloot ik samen met mijn arts en echtgenoot dat alleen een ileostoma mijn leven zou kunnen veranderen. Al een aantal jaren hikte we tegen deze plaatsing aan, maar ik was overtuigd dat mijn leven dan voorbij zou zijn en hield het dus steeds tegen. 

Een ileostoma zou mij mijn leven teruggeven. Maar hoe zou ik er emotioneel op reageren; ik, de zuster die altijd gruwelde van het verzorgen van een stoma kreeg nu zelf zo’n lelijk en mensonterend zakje op haar buik!

Het moment dat de operatie werd ingepland door de chirurg kwam er een oproep vanuit de NCFS (Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting) voorbij: Welke droom zou jij heel graag willen laten uitkomen? Meteen wist ik wat ik dolgraag zou willen, mooie foto’s van mijzelf in lingerie met (on)zichtbaar stomazakje. Ik schrijf bewust de (on) tussen haakjes want mijn wens was dat de foto’s zo mooi en stralend zouden zijn dat juist het “lelijke zakje” niet de blikvanger zou zijn. Ik wilde mezelf heel graag weer mooi vinden ondanks dat zakje op mijn lijf.

Omarmen

Direct besloot ik mijn wens te delen en tot mijn grote verbazing werd ik uitgekozen. Drie maanden de tijd had ik vanaf de operatie tot de fotoshoot om mijn vernieuwde uiterlijk te omarmen. Ik zou liegen als ik nu zou zeggen dat het een makkie was, want dat was het zeer zeker niet. Er zijn in die periode best wel wat tranen gevloeid. Maar waar ik misschien zonder deze door mijzelf opgelegde challenge in een dikke trui zou wegduiken dwong ik mijzelf om de confrontatie aan te gaan. Ik had ook weinig andere keus want over ettelijke weken moest ik mijzelf voor onbekenden en de camera blootgeven. Dus zocht ik bewust de spiegel op, en ging ik in bikini (high waist model) naar het strand.

Eindigde deze eerste keer nog in een deceptie, ik verliet huilend het strand vanwege een lekkage van mn stomamateriaal. De tweede keer wilde ik liever helemaal niet meer, ik had geen zin in weer dergelijke mensonterende problematiek maar ik dwong mijzelf toch te gaan. Vanaf die tweede dag ging steeds beter, langzaam hervond ik mijn zelfvertrouwen en de liefde voor het strand.

Fotoshoot

De dag van de fotoshoot was geweldig, ik voelde mij al snel op mn gemak. De fotograaf en de styliste waren schatten en wisten het beste in mij naar boven te halen. En dat laatste zie je terug op de foto’s, ik vind ze zelf echt prachtig. Nooit had ik gedacht dat ik mijzelf in lingerie mooi zou vinden en in combinatie met een stoma leek mij dat helemaal een utopie!

Nu vier jaar later ben ik nog steeds enorm blij dat ik mij toen heb aangemeld, het heeft mij zo’n positieve boost gegeven. Ook het feit dat ik nu in bikini met mijn blote buik in de branding zit heeft mijn inziens zeer zeker te maken met mijn versnelde acceptatie proces toen. Waar ik vier jaar geleden bang was dat ik nooit meer zou kunnen genieten van het zand tussen mijn tenen, ren ik nu stralend in bikini over het strand en niet op een onbewoond eiland maar gewoon op een druk familiestrand. Heerlijk! 

Drink met mn buikje bloot, melk uit een kokosnoot, ik word vanzelf groot. Op een bewoond eiland zijn alle dagen fijn. Op een bewoond eiland daar wil ik voortaan zijn!