Het nadeel van chronisch ziek zijn, is dat je dat altijd bent. Het gaat niet weg. Ook niet als je op vakantie gaat en óók niet als het leven nog wat andere ellende jouw kant op gooit. Je kan niet even een break nemen als je daar naar snakt. Het is er als je opstaat en het is er als je naar bed gaat. Vaak is het zelfs de reden dat je wakker ligt. Het kan heel eenzaam zijn, maar gelukkig hoeft dat niet. Er zijn genoeg vrouwen die er voor je willen zijn.
Wij vrouwen
Toen ik mijn schoonmoeder net leerde kennen, begon zij haast elk gesprek met de inmiddels legendarische uitspraak: “Wij vrouwen…….” En dan volgde er iets waar ik mezelf totáál niet in herkende. Wij vrouwen kunnen zó genieten van schone was aan de lijn, Wij vrouwen houden zo van knutselen, naaien, breien en allerlei andere dingen waar ik een hekel aan had. Wij vrouwen kunnen kennelijk van alles waar ik totaal geen verstand van heb. Het was vast een generatie verschil dacht ik.
Wij vrouwen steunen elkaar
Maar er is één ding waar ik het wel mee eens was en ben. Wij vrouwen steunen elkaar! Als je social media een beetje volgt zou je dat haast niet meer geloven, want wij vrouwen doen ook fanatiek aan momshaming. Maar toch…….let maar eens op, kijk maar eens wat er gebeurt als jij of één van je vriendinnen te maken krijgt met de ellende die het leven op je bord kan smijten. Natuurlijk zullen er altijd vrouwen zijn die in zo’n situatie vooral roddelen. Die besmuikt achter hun handje lachen en haast blij zijn dat jou zoiets overkomt. Dat zijn de vrouwen die je moet negeren. Gelukkig is dat de minderheid.
Lief & Leed
Ik heb in mijn omgeving een aantal vrouwen die hele moeilijk of verdrietige dingen meegemaakt hebben. Een man die vreemdging, een zware operatie, een burn out, baan verloren, een familieruzie, financiele problemen, een kind wat ziek werd en in mijn geval mijn moeder die overleed. De steun die ik kreeg maar die ik ook andere vrouwen zie geven en ontvangen is prachtig. Een kaartje, een bos bloemen, appjes, een telefoontje, het aanbod je kinderen op te vangen of simpelweg onverwachts voor de deur staan en samen zwijgen. Lief en leed wordt letterlijk gedeeld. Er wordt gevraagd wat je nodig hebt en hoe we kunnen helpen. En als het weer beter gaat, vieren we dat met elkaar mee.
De steun van vriendinnen
Ik denk dat ik het de afgelopen anderhalf jaar niet had gered zonder de steun van mijn vriendinnen. Daar moet dan wel even bijgezegd worden dat ik mezelf terugtrek als ik verdrietig ben of teveel ellende op mijn bord krijg. Aan mijn vriendinnen dan altijd weer de schone taak uit te vogelen of ze spontaan voor de deur moeten staan, me met rust moeten laten of iets daartussen in. Daarnaast heb ik veel steun gehad een de diverse online communities die te maken hebben met mijn aandoening(en) of met chronisch ziek zijn in algemeenheid. Niemand begrijpt je zoals degenen die in hetzelfde schuitje zitten.
Ik vind het prachtig om te zien hoe wij vrouwen elkaar te hulp schieten. Hoe één appje in een appgroep voldoende is om iedereen te mobiliseren en als één front elkaar te steunen. Hoe één vraag op een Facebookpagina diverse antwoorden krijgt om tot steun te zijn. Ze zeggen wel eens dat achter iedere sterke vrouw, sterke vrouwen staan. Wat mij betreft klopt dat helemaal! En als mensen tegen mij zeggen dat ze me zo sterk vinden, dan denk ik altijd maar dat ik dat niet had gekund zonder al die sterke vrouwen om mij heen.
