Adopteren is hot, kijk maar wat Brad en Angelina jaren terug al begonnen en nu uitgegroeid is tot een trendset. Adoptie is de mode! Ik heb ook een adoptiekind… Gevonden als wees op een polderweg diep ergens in Frankrijk. Een oplettende voorbijganger zag de toen 2 jaar oude jongen liggen in een dekentje en hij werd naar een tehuis gebracht. Ik prikte door zijn ondergewicht en zijn eigenaardige geur heen en nam hem voorgoed in mijn hart toen ik hem in een opvangtehuis in België ontmoette. Ik werd zijn moeder…
Op dat moment reageerde hij alleen als ik Frans tegen hem sprak, de 9 jaar dat hij nu in mijn leven is is de Nederlandse taal hem nu bekend en heeft hij nu een Nederlands paspoort. Velen van ons zouden kiezen voor een jonge onbezonnen versie die ze nog wat kunnen kneden. Ik niet, ik wilde ervaring, een betrouwbare versie, een die mij en ik hem in zijn waarde zou laten.
Mensen waarschuwden mij voor de eventuele mogelijke problemen omdat zijn opvoeding niet standaard was geweest maar ik wilde deze donkere jongen. Zijn verlatingsangst is altijd wel gebleven, maar nu hij is uitgegroeid tot een volwassen jongen die waakt en zorgt hij over mij. Hij stuur me dagelijks er op aan dat ik naar buiten moet, leert mij de mooie dingen van de natuur en laat elke dag blijken dat ik voor hem de meest belangrijke persoon in zijn leven ben.
Zodra er spaghetti op tafel komt kan zijn dag niet meer stuk en savonds kruipt hij dicht tegen mij aan om mij te vergezellen op een tv-avondje. Hij is vriendelijk tegen iedereen en zo erg geliefd in de buurt omdat hij voor iedereen een kleine groet heeft en vaak met snoep getrakteerd wordt. Daarom komt hij graag buiten, mensen ontmoeten en om zichzelf te verliezen in alles wat op zijn pad komt als hij een wandeling gaat maken.
Natuurlijk heeft hij ook zijn minpuntjes. Soms zeg ik hem dat hij zomaar niet zijn neus in andermans zaakjes mag steken of dat niet iedereen gediend is van zijn knuffels of aanrakingen. Hij is gewoon erg lijfelijk aangelegd. Snurken kan hij ook als de beste, soms liever lui dan moe en als ik hem iets vraag vroeg in de ochtend kan hij vaak diep zuchten en nog wat blijven mokken. Hij is gewoon niet zo een ochtendtype.
Maar desondanks ben ik zo gek op mijn adoptiekind, mijn grote zwarte loebes…een hond om trots op te zijn!
