Cliché, cliché -ik weet het- maar daarom des te meer waarheid: Audrey is en blijft een icoon. Deze vrouw kan me altijd raken. Hoe fantastisch is het hoe één persoon anderen blijft boeien door de jaren heen. En het feitje dat ze in Brussel is geboren, maakt haar een tikkeltje extra bijzonder. Audrey Hepburn is dan ook zodanig veelzijdig dat ze op elk ogenblik geschikt blijkt als inspiratiebron! Heel anders dan Marilyn, maar toch fotogeniek materiaal voor op mokken, servetjes, placemats, posters, dozen,… Voor elk wat wils.
Mode-icoon
Maar daar is het me niet om te doen. Ik ben allereerst fan van haar elegantie in al haar gedaanten. Met stip op één natuurlijk haar ravissante verschijning in Breakfast at Tiffany’s. Met dank aan haar goeie vriend Givenchy en de elegante mode uit die tijd. Maar ik ben ook dol op haar outfit à la garçonne: zwart truitje, zwarte sigarettenpijpen 7/8ste broek, zwarte ballerina’s. En nog steeds even stijlvol. Ook qua kapsels kun je haar allebehalve saai noemen: lang steil, pony, torenhoog getoupeerd, kort ragebolkapsel, altijd goed.
Jeugd
Audrey’s leven startte nochtans niet eenvoudig. Tijdens de wereldoorlog moest ze samen met haar moeder echt knokken om te overleven. Iets wat ze gedurende haar hele carrière nooit zou vergeten. Het maakte haar net zo puur en echt. Niks was fake, ze bleef een eenvoud uitstralen in al haar kunde en elegantie.
Carrière
Ook in haar rollen was ze een kameleon. Ze acteerde in grote films naast grote acteurs, maar ze danste en zong ook in prachtige decors. Een acteur moest in die tijd alles kunnen. En als vrouw hoorde daar de nodige kledingswitches bij. Heerlijk om bij weg te zwijmelen op een regenachtige luie dag samen met collega-addict Els. Super gezellig is dat: je hoeft je niet in te houden, want de ander is net zo zot van die dromerige onbereikbare wereld vol schoonheid.
Oja, ze werd ook nog even moeder van twee zoons. Waw. Respect!
Unicef
Op het einde van haar leven zette ze zich vooral in als Goodwill Ambassador voor Unicef. Dat gebeurde met heel haar hart, want ze wist maar al te goed wat het is om te leven in honger en onzekerheid. Ze reisde veel voor Unicef, en bracht het lot van kwetsbare kinderen voortdurend onder de aandacht. Hoe cool is dat?
In 1993 overleed ze na een strijd tegen colon kanker.
Persoonlijk
Maar dat wil ik eigenlijk niet vertellen. Waarom deed ik het dan toch? Omdat haar leven verteld moet blijven. En dan nu ter zake: wat maakt haar voor mij persoonlijk nu echt bijzonder?
Op één van die knusse dates met diezelfde fantastische Els zagen we een zeldzame foto in “de Glamour” staan. Van “onze” Audrey. Genomen in profiel met een ragebol kort kapsel, een gebreid cropped streepjestop met mouwtjes en een gebreid onsexy bijpassend minishortje en daarbij haar fijne beentjes en armpjes. Kortom, ik herkende wel iets van mijn lijfje in die foto. En vermits die lieve Els mijn weerkerende issues met dat lichaampje al miljarden keren had aanhoord, had ze wel enig idee dat ik die foto tof zou vinden. Hij hangt dan ook al jaren op mijn moodboard, een beetje opgekruld intussen maar nog steeds onverwoestbaar.
Instant Power
Maar wacht, wacht, niet te snel: dat is nog niet alles! Nog fantastischer was: het citaat van Audrey Hepburn zelf naast de foto. Die woorden wil ik jullie niet onthouden. Want het werkt voor iedereen dik/dun/krom/lang/kort op één van die dagen dat je het allemaal even niet meer voelt als je in de spiegel kijkt. Ok, hier gaan we:
“Sexappeal gaat over meer dan alleen lichaamsvormen. Ik heb geen slaapkamer nodig om mijn vrouwelijkheid te bewijzen. Ik kan minstens net zoveel seks uitstralen als ik appels pluk of in de regen sta.”
Say Chee-heese!
