Het is eind augustus. De zomer is bijna weer voorbij. Mijn mede-blogster Ankie doet een blij dansje want de temperaturen gaan ook weer langzaam naar beneden. ‘S Avonds om half negen kunnen de lampjes al weer aan binnen. Reclames zijn gevuld met gezinnen die weer naar school moeten komen je tegemoet.

Ik heb heel de week al weer een vest aan vanaf een uur of zes want ik vind het al weer fris. De man des huizes kijkt me raar aan als ik mijn warme sokken al weer aan trek op de bank. Ik vind het gewoon snel koud worden. Het gekke is dat ik nu wel weer meer last krijg van opvliegers, terwijl die er van de zomer eigenlijk niet waren. Misschien was mijn basiswarmte toen een stukje hoger.

De zomer heeft gewoon een speciaal plekje in mijn lichaam. Ik word gelukkig van lange avonden gevuld met licht. Het is gewoon het totale plaatje. Als ik aan de zomer denk, dan denk ik aan foute romantische films op de televisie. Wandelen langs het strand, luieren op een terras en lange autoritjes naar de Costa in spanje. Genieten van tijd voor elkaar en buiten zijn met z ’n allen.

Natuurrampen in Juli en Augustus

Nu was het in Augustus natuurlijk wel heel warm en heel droog in heel Europa. En als je dan de lage waterstanden ziet in de rivieren dan maak je je toch wel zorgen. Want hoeveel jaar zien we de waterstanden nu al zakken. Hoeveel jaar zien we de beelden al van blusvliegtuigen die af en aan vliegen om de bosbranden te blussen. Het klimaat verandert en we zien steeds meer de gevolgen.

En hoewel ik dus van warmte hou ben ik me ook wel bewust van het feit dat we echt wat moeten doen om erger te voorkomen. Verandering begint bij jezelf. Dus gaan we extra streng ons afval splitsen, douchen we minder lang en proberen we op ons stroomgebruik te letten. Het is het allerminste wat je kan doen. Pakken we vaker te fiets en hebben we bij onze apparatuur gelet op de energielabels.

Zoals het was zal het waarschijnlijk nooit meer worden, maar de hoop is dat we het allemaal kunnen redden. Want op mars wonen? Ik zie het mezelf niet doen, maar wie weet is het ooit de enige manier om te overleven. Gaan we in de zomer naar de Costa Twix. Dan kan de mensheid die planeet naar de filistijnen helpen…