Zaterdagochtend.. De postbode doet de brieven in de brievenbus en ik hoor een doffe klap. Ik hijs mezelf overeind en ren naar beneden. Daar ligt hij dan, verscholen onder de post van de buurman. Een witte envelop met een blauw logo. De brief waar ik zo ontzettend naar uitkeek, maar tegelijk heel bang voor was. Mijn beoordeling arbeidsvermogen.

Een poos geleden heb ik op aanraden van het uitzendbureau Emma at Work een beoordeling arbeidsvermogen aangevraagd. Dit omdat het mij niet lukt om 40u te werken en ik daarom geen minimumloon kan verdienen. Nadat het wel heel lang duurde heb ik eind maart contact met ze opgenomen. Dit was maar goed ook want de stapel met aanvragen was zo hoog dat ze mensen die bellen bovenaan de stapel leggen. Zo ook in mijn geval!

Afspraak arbeidsdeskundige en verzekeringsarts

Anderhalve maand later had ik eindelijk (na een mislukte poging) een afspraak bij het UWV. Ik was best zenuwachtig maar gelukkig werd de spanning gelijk weggenomen door de arbeidsdeskundige. Een hele aardige man die alles goed heeft uitgelegd. Helaas ben ik inmiddels alles weer kwijt haha. Aansluitend had ik een afspraak met de verzekeringsarts. Hier zou het gevreesde lichamelijke onderzoek plaatsvinden. Dit doet zoveel pijn dat ik er altijd een paar dagen van moet bijkomen. Gelukkig stelde de verzekeringsarts, na het horen van mijn verhaal, zelf voor om het bij een gesprek te houden. “Ik ben geen reumatoloog en heb ook geen verstand van EDS. Laten we het maar niet doen, anders doe ik je alleen maar onnodig pijn”. Een man naar mijn hart!

Beoordeling arbeidsvermogen

Beide artsen hebben mij gewaarschuwd dat de uitslag nog wel een paar weken op zich kon laten wachten. Gelukkig viel dit alles mee en de ‘gevreesde’ enveloppe lag twee weken later al op de deurmat. Hoewel ik de beoordeling arbeidsvermogen zelf heb aangevraagd, wist ik niet zo goed waar ik op hoopte. Aan de ene kant wilde ik heel graag opgenomen worden in het doelgroepenregister, aan de andere kant is het toch een bevestiging dat ik echt niet gezond ben. Zelf ben ik hier na 11 jaar non-stop pijn wel achter, alleen is het toch anders om dat zwart op wit te moeten zien.

Terug naar de enveloppe!

Ik heb eerst een paar minuten naar de enveloppe gekeken. Helaas verklapte de enveloppe niks over de inhoud van de brief, dus heb ik hem na enige tijd met trillende vingers open gemaakt. Daar stond het zwart op wit: “Uit ons onderzoek blijkt dat mevrouw wel arbeidsvermogen heeft, maar door haar ziekte of handicap niet het wettelijk minimumloon kan verdienen. Daarom hebben wij besloten dat mevrouw Myers een Indicatie banenafspraak krijgt. Dit betekent dat zij valt onder de doelgroep van de banenafspraak en dat wij haar opnemen in het doelgroepenregister”.

Ik weet nog niet of ik blij of verdrietig moet zijn…