Het voelde als een storm in een glas water, alle onderzoeken die gedaan werden naar mijn borsten. Ja ik had er last van, ja er kwam raar gekleurde vloeistof uit. Maar de echo tien maanden geleden was goed. De echo vorige maand was goed. En toch was de uitslag van het pathologisch onderzoek níet goed. Nu stormt het in mijn hoofd.
Toch naar de chirurg
Eind augustus werd er nieuw onderzoek naar mijn borsten verricht omdat de vloeistof uit mijn borst inmiddels van kleur veranderd was. Van groen-geel naar zwart met bloed. Er werd een irritatie in de borst geconstateerd die de kleur van de vloeistof kon verklaren. Ik kreeg het advies om een verwijzing naar het borstcentrum te vragen om daar vloeistof uit de borst nader te laten onderzoeken. Omdat mij verteld werd dat dit met behulp van een injectienaald zou gebeuren, stond ik niet direct te trappelen van enthousiasme. In mijn vorige blog was ik nog hardop aan het twijfelen wat te doen. Enerzijds omdat het als een storm in een glas water voelde. Anderzijds omdat ik het al zo druk had met specialisten afspraken vanwege mijn h-EDS en astma. Ik was al zó vaak in het ziekenhuis dat ik het goed zat was. Ik vroeg mijn huisarts om advies en die stuurde me direct door naar het borstcentrum.
Mammografie en echo
Ik belde naar het borstcentrum van het ziekenhuis. Er werd een totaalpakket ingepland; echo & mammografie met een week later een afspraak bij de borstverpleegkundige. Dit onderzoek bleek nog een uitdaging op zich. Voor de echografie van beide borsten moest ik mijn armen omhoog, boven mijn hoofd leggen. Maar mijn armen kunnen dat helemaal niet zo goed. Doordat ze de neiging hebben erg makkelijk te luxeren ( uit de kom te schieten) moest dit heel erg voorzichtig gebeuren. Gedurende het gehele onderzoek was ik bang dat ze eruit zouden schieten maar gelukkig ging dat goed. De mammografie daarentegen ging minder goed. Ik moest staan, zonder bekkenband en dat kan ik helemaal niet zo goed. Als ik langer dan twee minuten sta verzakt mijn bekken. Met veel tussenpozen, rust momenten en hulp van een lieve verpleegkundige ging het goed. Tot het apparaat kuren kreeg, het ging niet meer open. Stond ik daar met mijn borst geplet, een beetje half hangend in of naast het apparaat. Gelukkig kreeg ze het apparaat na een paar minuten weer aan de praat. Ik mocht me aankleden, moest even op de arts wachten en kreeg vervolgens te horen dat er niks bijzonders gevonden was.
Het gesprek met de borstverpleegkundige
Een week later had ik het gesprek met de borstverpleegkundige. In de wachtkamer vroeg ik me af of deze dame zich op verjaardagen en feestjes ook als zodanig zou voorstellen. “Hallo, ik ben Gerda en ik ben borstverpleegkundige.” Ik vind het grappig klinken.
De dame die mij uit de wachtkamer haalde was uitermate vriendelijk en geruststellend. Ik zei haar dat ik me überhaupt niet echt zorgen maakte en dat het voor mij als een hoop drukte om niets voelde. Maar toen…… Toen vertelde ze me dat er wel degelijk iets in mijn borsten gevonden was. Ik heb cystes in mijn borsten, ook wel bekend als mastopathie. Een aantal melkgangen waren geïrriteerd en nog iets wat ik glad vergeten ben. Ik bleef in mijn hoofd een beetje hangen bij de cystes.
Mastopathie en andere goedaardige afwijkingen van de borst
Mastopathie is een verzamelnaam voor verschillende goedaardige afwijkingen die in je
borst kunnen optreden. Vaak gaat dit gepaard met pijnklachten. Dat verklaarde dus de pijn die ik in mijn rechter borst voel. Ze vertelde dat dit soms gepaard , is het feit dat ik afscheiding uit de ene borst heb en de cystes in de andere. Ze vertelde dat mastopathie te maken heeft met de hormoonhuishouding van een vrouw. Mastopathie kan heel pijnlijk zijn en daardoor het dagelijks leven van een vrouw behoorlijk beïnvloeden. Gelukkig kan er veel worden gedaan om de overgevoeligheid te verminderen:
• de aanschaf van een goed sluitende (sport) beha zonder beugels met brede schouderbanden. Zorg
voor warmte in de vorm van een vest of een trui. Hoe kouder, hoe pijnlijker de borsten kunnen aanvoelen.
• Sommige vrouwen hebben baat bij het terugbrengen van de inname van koffie, thee, chocolade, wijn en kaas.
De anticonceptiepil gaan slikken, helpt ook bij sommige vrouwen maar dat doe ik al jaren. Het zou eventueel ook nog een fibroadenoom kunnen zijn. Dit is een gezwel dat ontstaat door plaatselijke groei van steun- en klierweefsel. Op de echo en mammografie waren die echter nog niet gezien.
Pathologisch onderzoek
Tijdens het onderzoek zei ze me dat er geen vocht in de melkgangen gezien was tijdens het radiologisch onderzoek. Dit verbaasde me omdat ik nog steeds last had van ( veel) afscheiding. Ik twijfelde even maar heb dit toch met haar besproken. Gelukkig nam ze me serieus en probeerde ze vocht uit mijn borst te halen oor nader onderzoek. Tot mijn ( nog grotere) verbazing kreeg ze er niks uit. En dit terwijl ik soms zoogkompressen in mijn BH moet dragen omdat ik zoveel vocht verlies. Ik ben zo blij met het feit dat ze me serieus nam, goed naar me luisterde en me de kans gaf het zelf te laten zien. Natuurlijk kwam er bij mij wel vocht uit en een hoop ook. Omdat de kleur van de afscheiding zwart met bloed is, werd er door de verpleegkundige vocht op een glaasje verzameld zodat dit door de patholoog onderzocht kon worden. Ze verzekerde me dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Er werden immers geen rare dingen gezien op de echo en mammografie.
Het telefoontje
Toen ik veel eerder dan afgesproken gebeld werd door het ziekenhuis zag ik de bui al een beetje hangen. Het pathologisch onderzoek gaf reden tot zorg. We hadden beiden verwacht dat er niks uit zou komen omdat alle onderzoeken tot nu toe goed leken. Maar de patholoog kon dit beamen. Als ik het goed begrepen heb van haar zijn er onrustige cellen gevonden. Er volgde een heel technische uitleg met als kernwoorden melkgang, voor in de borst, achter in de borst etc. Ze gaan het verder opschalen en nader onderzoek is nodig. Ze heeft het me twee keer moeten vertellen, twee keer heeft ze me vertelt wat de scenario’s zijn maar beide keren kwam het maar half binnen. Ik deed enorm mijn best om alle informatie op te zuigen zodat ik het ook mijn man goed na kon vertellen. Het lukte niet, het stormde in mijn hoofd.
Gelukkig heb ik wel goed onthouden wat de volgende stap wordt. Er wordt een MRI van de borsten gedaan. Hierbij zal er via een infuus contrast vloeistof ingespoten worden. Ik zal op mijn buik moeten liggen met mijn borsten in een uitsparing. Alles bij elkaar zal het onderzoek ongeveer drie kwartier duren. Ze drukte me op het hart me niet al te veel zorgen te maken, dat heeft nog geen zin maar het tegelijkertijd nu wel echt serieus te gaan nemen. Ik ben geschrokken, dat zeker. Ik had dit echt niet aan zien komen. Tegelijkertijd probeer ik haar advies ter harte te nemen en me niet al te veel zorgen te maken, dat heeft toch geen zin. We gaan het zien en hopen dat alles goed is.
Wil je meer weten?
Wil je meer weten over de onderzoeken die bij afwijkingen van de borst worden ingezet? In het volgende filmpje zijn de onderzoeken te zien die ik heb gehad.
