Al bijna 5 jaar maak ik dezelfde fout, ik heb afspraken op kerstavond, eerste kerstdag en tweede kerstdag, en als het aan sommige familieleden had gelegen was er dan ook nog een derde kerstdag om met elkaar de restjes op te eten.
De drukke dagen
Ik hou van kerst in tegenstelling van sommige van mijn mede bloggers, ik geniet van het samen zijn, het moment voor elkaar tijdens de drukke dagen. Het heerlijke eten waar iedereen zijn best voor heeft gedaan, de nieuwe outfit die ik heb uitgezocht tijdens vele uren shoppen in de winkels of online shoppen en het kiezen van de juiste makeup waar natuurlijk, het kan ook niet anders, glitters in zitten.
Maaaar.. toch merk ik het elk jaar weer, en zie ik het elk jaar terug op de foto’s, Doodvermoeid gezichtje van mijzelf op elke foto. Ik ga zo lang door tot ik er letterlijk bij neerval.
Waarom?
Omdat ik niemand teleur wil stellen omdat mijn ziekte weer eens in de weg zit, omdat mijn man het verdiend om leuke dagen te hebben na al zijn overwerken in de december maand. Omdat ik vind dat het belangrijk is dat mijn zoon met zijn neefjes kan spelen.
Dus elk jaar zitten wij op kerstavond in de kerk, eerste en tweede kerstdag sleep ik mijzelf uit bed, weet mezelf onder de douche te gooien en makeup op mijn gezicht te gooien en er weer fabulous uit te zien, maar van binnen doe ik onwijs veel moeite om de ene voet voor de andere te zetten. En de dag na kerst, stort ik gigantisch in elkaar en kan ik letterlijk mijn bed niet uit komen, of soms erger, ik krijg er een alvleesklierontsteking van omdat ik mijn lichaam te ver heb gepusht.
Wanneer ga ik eens tegen mijzelf zeggen dat dit moet stoppen? Dat ik moet stoppen om anderen te pleasen om te doen alsof ik gezond ben.. Het is een skill geworden, en het gaat vaak zo automatisch als dat iedereen zegt dat het goed gaat op de vraag hoe het gaat.
Tranen stromen omdat mijn lichaam verrekt van de pijn. Wetende dat morgen ik weer andere verplichtingen heb, en niet kan uitrusten tot Esli thuis is, ook al is mijn broertje er om mee te helpen. Ik moet nog even volhouden, en mijn ene voet, voor de andere zetten..
