Na bijna twee jaar mijzelf in allerlei bochten gewrikt, soms met complete afsluiting en volledige quarantaine moest het mij overkomen nota bene in mijn wittebroodsweken. Opeens was het daar. Totaal niet verwacht. Wat begon met een ‘griepje’ bij manlief monde uit in een zelftest waar zelfs binnen 1 minuut al een duidelijke uitslag te zien was: ik had Corona….

Corona en chronisch ziek meer dan even uitzieken

Een test bij de GGD gaf eigenlijk het antwoord wat ik natuurlijk thuis ook al wist. Het zou raar zijn om thuis positief getest te zijn en de GGD een negatief antwoord zou geven. Hoewel ik de afgelopen jaren wel het nieuws nauwlettend had gevolgd betreffende COVID-19 had ik opeens allerlei vragen. Mijn internist heeft mij gelukkig goed geholpen. Zo bleek dat ik mijn medicatie tegen de ziekte van Crohn niet mocht innemen. Bij koorts hoger dan 39 graden werd een ander medicijn ook weer stopgezet. Allemaal weerstand verlagende medicatie die Corona niet erg zouden tegenzitten.

Meer dan een griepje…

En daar lag ik dan. Normaliter al in overleving stand door mijn Crohn maar dit kwam er nog eens bovenop. Zwetend, ijlend maar vooral de verschrikkelijke spierpijn overal deed mij bijna breken. Naast de wondzorg, de Crohn proberen te bestrijden had ik deze bacterie ook nog eens als tegenstander. En wat voor een! Dit was geen griepje wat je even uitziekt. Hele nachten was ik op, mijn bed verschonend omdat ik zo moest zweten. Algehele malaise die met geen pen te beschrijven valt en ik ben toch wel wat gewend de afgelopen jaren. Ik begon het langzaam te snappen; de lockdown waar de wereld zich zo hard voor maakte. Dit virus is meer dan een simpel griepje, een onvoorspelbaar iets en ik had er nu mee te dealen.

Neveneffecten

En wat doe je dan? Ik had inmiddels mijn artsen gesproken en gewoon uitzieken was te optie. Hopen dat het niet de verkeerde kant op zou slaan en hopen dat ik gewoon thuis kon blijven. Door mijn verlaagde weerstand en onderliggende ziekte moest ik niet 7 dagen in quarantaine maar 14 dagen en daarna werd er gekeken of ik nog klachten had, buiten de vermoeidheid om. Dik tien dagen heb ik onder de wol gelegen, volledig in mijn ziektebubbel. Mijn geluk was dat ik goed ben in het ziek zijn maar nu kon ik gewoon niet anders. Mijn lichaam wilde gewoon niet meer.

Tot overmaat van ramp begon de ziekte van Crohn ook op te spelen, want deze werd immers niet meer bestreden door de medicatie. Medicatie die nu op de kast stonden te wachten, wachten op groen licht tot de Corona zich had verlaten uit mijn lichaam. Na tien dagen probeerde ik het voorzichtig. Stapje voor stapje, hapje voor hapje. Corona heeft zijn sporen nu nog achtergelaten, maar het is allemaal nog vers. Dankbaar ben ik wel dat ik een ziekenhuisbezoek bespaart ben gebleven. Ik denk ook regelmatig eraan hoe het zou zijn geweest als ik niet gevaccineerd zou zijn geweest? Het is speculeren, het is koffiedik kijken maar dat het serieus moet worden genomen ben ik mij nu meer dan bewust.

Heb jij een chronische ziekte en besmet geraakt met het Corona-virus? Graag hoor ik jouw ervaring!