Op 30 juli wordt de Internationale Dag van de Vriendschap gevierd. Waarom? Internet vertelt het volgende over de achtergrond hiervan: Op 30 juli vieren we de Internationale Dag van de Vriendschap. Zo hebben de Verenigde Naties ons voorgeschreven. Deze is in 2011 officieel met een besluit vastgesteld, voor veel meer solidariteit in deze wereld. Verwarrend genoeg staat 4 augustus bekend als Wereld Vriendschapsdag. De site www.fijnedagvan.nl schrijft hierover het volgende; International Friendship Day is een Dag die wel wereldwijd wordt gevierd, maar vooral in Zuid-Oost-Azië erg populair is – getuige deze website. De origine van Vriendschapsdag ligt echter in Amerika, waar de Dag in 1935 is opgericht om het belang van vriendschap voor de mens te onderstrepen. Hoe het ook zij, vriendschap moet je vieren en dat doen wij vandaag.
Vriendschappen veranderen
Vriendschappen veranderen door de jaren heen. Sommige vriendschappen blijven, anderen verwateren. Sommige vriendschappen blijven door de decennia heen even hecht. Er wordt wel eens gezegd dat je in elke levenfase nieuwe vriendschappen sluit waarvan er één, maximaal twee meegaan naar de volgende fase. Ouderschap is een bekende fase die vriendschappen doet veranderen. Het kriigen van een kindje zet je leven vaak flink op z’n kop. Je tijd en aandacht gaan uit naar de baby waardoor je minder beschikbaar bent om mee te gaan naar bijvoorbeeld de kroeg of festivals. Gelukkig sluit je in die fase ook weer andere vriendschappen, vaak met andere ouders. Een voorbeeld hiervan lees je in Onverwachte vriendschap.
Vriendschap als je ziek bent
Als je ziek wordt veranderen vriendschappen ook, vergelijkbaar met hoe ze veranderen als je vader of moeder wordt. Er is iets anders wat je aandacht opeist, waar als je energie naar toe gaat; je ziekte. Ziek zijn vreet energie, soms doet het pijn, soms beperkt het je in je doen en laten. Maar je moet er altijd, ja altijd rekening mee houden. Velen van ons kunnen niet twee dagen achter elkaar iets ondernemen omdat er na een dag activiteit een dag rust nodig is. Slechte dagen komen vaak onverwachts waardoor je tegen wil en dank afspraken af moet zeggen. Onbegrip en eenzaamheid liggen op de loer. Mensen zullen verdwijnen doordat jij je leven niet meer leeft in het tempo waarin zij dat doen. Voor diegenen die willen blijven hebben we hier wat tips en adviezen op een rijtje gezet; Adviezengids voor vrienden en familie
Niet de vriendin die ik zou willen zijn
In veel blogs die ik lees over vriendschappen en chronisch ziek zijn worden er tips gegeven aan vrienden en familie, wat zíj kunnen doen. Veel minder lees ik wat wij als chronisch zieken zouden kunnen doen. Ik vind het zelf soms lastig om de vriendin te kunnen zijn die ik vroeger was. Zo wil ik bijvoorbeeld heel graag naar het strandfeest van een vriend die 40 wordt, maar mijn lijf werkt niet mee. Een andere vriend is deze week opnieuw vader geworden. Ik zou graag binnenkort op kraamvisite gaan. Hij woont echter aan de andere kant van het land dus ik weet nú al dat we dit zorgvuldig moeten plannen. Ik ben ontzettend blij met al die lieve vriendinnen die naar míj toekomen omdat het me vaak niet meer lukt om naar hén toe te gaan. En toen één van hen pas iets naars meemaakte wilde ik het liefst direct in de auto stappen en naar haar toegaan zodat ze niet alleen hoefde te zijn. Maar ja. Dat gaat niet. En dus geven we onze vriendschap anders vorm. Whatsapp is mijn trouwe vriend geworden om te laten merken dat ik aan hen denk en met hen meeleef. Een appje kan je namelijk ook ’s nachts sturen, als je toch wakker ligt van de pijn. Het is misschien niet de manier die normaliter mijn voorkeur zou hebben maar soms de enige manier om mijn interesse en betrokkenheid te tonen
Vriendschap is kostbaar
Er zijn weinig dingen zo waardevol als een vriendin die het snapt. Die samen oplossingen bedenkt voor de beperkingen waar jij door je ziekte of aandoening tegenaan loopt. Onlangs ging ik naar het Zwanenmeer. Zes maanden geleden kochten we de kaartjes. Er vast van overtuigd dat ik dan voldoende hersteld zou zijn om naar Amsterdam te reizen en drieeneenhalf uur lang samen van het Zwanenmeer te genieten. Niemand had verwacht dat ik diezes maanden stapjes achteruit in plaats van vooruit zou gaan. En dus werd dit uitje waar we zo naar uitkeken een hele onderneming. Dan is niets zo waardevol als een vriendin die het snapt als je twee weken van te voren opbelt omdat je niet weet hoe je in vredesnaam in Amsterdam moet komen. En dat ze het écht snapt, bleek voor mij eens te meer toen ik later die avond de titel van haar facebook post las. Naar de zwaantjes met een zebra. Want de zebra is het symbool voor Ehlers Danlos, mijn aandoening.
Een dag om vriendschap te vieren
Hoewel een vastgestelde dag om iets te vieren of bij stil te staan voor mij altijd een gedwongen of commercieel tintje heeft, moet ik zeggen dat het vaak wel werkt. Wereld Vriendschapsdag is daarom een dag om even stil te staan bij de vrienden die je hebt, ze te laten weten hoe belangrijk ze eigenlijk wel niet zijn voor je, of om misschien de telefoon eens te pakken en die vrienden waar je wellicht wel wat te lang geen contact meer hebt gezocht op te bellen.
