Hebben jullie bij het zien van de bloeduitslag bij de dokter/in het ziekenhuis ook een dubbel gevoel? Je wil dat de bloeduitslag iets aan het licht brengt maar ook weer niet. Kortom: wat de uitslag van de bloedafname ook is: Je bent hoe dan ook op een rare manier teleurgesteld.

Dubbel gevoel

Je gaat in de bloedafname met een dubbel gevoel van hoop. Je duimt ervoor dat alle getalletjes als normaal terugkomen, terwijl je stiekem een beetje hoopt dat ze toch afwijken zodat ze misschien iets aan het licht brengen waar aan gewerkt kan worden. Eigenlijk wil je met je gedachten de bloeduitslag dwingen om een net genoeg afwijkend te zijn dat je dokter iets ziet wat je klachten kan verklaren en een idee heeft van verdere aanpak, maar ook weer niet zo erg afwijkend dat je meteen vreselijke rampscenario’s in je hoofd ziet afspelen. Zei ik het al eerder? Wij patiënten zijn errug lastig lastig: we willen getallen in het rood maar eigenlijk ook weer niet.

Goede bloeduitslag

Met een goede bloeduitslag bedoelt de dokter dat je waarden binnen de normwaarden liggen of net over de grens. Dan bel je voor de bloeduitslag of bekijk je hem samen en achteraf ga je onvoldaan naar huis. Want je voelt je slecht (al is dat een zeer ontoereikend woord) en toch lijkt alles op papier goed/goed genoeg te zijn. De goede bloeduitslag is ook een beetje slecht dus. Want je weet nog altijd niks meer over hoe en waarom. Ben ik flauw dan, overdrijf ik, of verzin ik het zelfs maar? Voelen anderen zich ook zo en is dat het normaal? En zij kunnen gaan werken en ik niet?

Blij of toch weer niet?

Rationeel weet je ook wel dat een aantal getallen op papier niet alles zeggen over hoe het met je gaat. Maar een goede bloeduitslag betekent wel vaker dat de dokter gerustgesteld is en het niet meteen nodig acht verdere dingen in gang te steken. En jij bent daar blij om en ook weer niet. Je haat immers ziekenhuizen en medicatie en de hele reutemeteut maar soms voelt het zo onveilig vanbinnen dat je stiekem blijft hopen op een nieuwe piste die bovenkomt na bloedname.

Trots

Tegelijk ben ik supertrots op die redelijke bloedwaarden, want God of wie ook weet dat ik daar elke dag serieus aan werk om ze zo goed te krijgen en te houden. Gelukkig heeft mijn gastroenterologe dat ook wel door (en ik zeg haar dat ook rechtuit). Mooie getalletjes vragen soms hard werk. Het is goed je dieet volgen, ook als je doodziek bent, kotsmisselijk of uitgeput. Het is voldoende bewegen maar ook voldoende rusten. Je kan nooit vakantie nemen ervan maar hej, dan heb je ook wel wat: nl. een goede/redelijke bloeduitslag. Die je wel wil maar ook weer niet echt want je lichaam voelt zich er niet altijd zoveel beter van.

Schoolrapport

Dan heb je nog de afwijkende bloeduitslag die dingen vertelt waar niks aan gedaan kan worden. Jij hebt er wel last van, voelt het weldegelijk elke dag, maar bijsturen lukt niet. Dan moet je goed onthouden dat die bloeduitslag geen schoolrapport is. Het vertelt niks over de inzet van jezelf of je meezoekende arts.

Hulpmiddel

Getallen zijn niet oppermachtig. Onthou dat goed. De bloeduitslag is een hulpmiddel, het is slechts 1 tool uit een hele gereedschapskist(of moet ik zeggen dokterstas?). Wat je bloeduitslag ook aangeeft, het zegt niets over jouw waarde als mens. Het zegt ook niets over jouw dagelijkse bestaan of de waarde/oprechtheid van jouw klachten. Bloeduitslagen zijn net zo uniek en op jouw lijf geschreven als andere parameters.

De bloeduitslag zegt niet alles

Bloeduitslagen zijn niet oppermachtig. Het is niet omdat je het niet ziet op papier, dat er niks aan de hand is. Het is niet omdat je het wel ziet op papier dat het meteen heel ernstig is of onoplosbaar. Net zoals de ene mens bij een bepaalde ontsteking flauwvalt van de pijn, en de andere er niks van voelt, zo is de ene bloeduitslag de andere niet. Laat je er niet door van slag brengen, en weet dat je gemengde bloeduitslaggevoelens van hoop,angst, teleurstelling allemaal mogen bestaan.

Wees moedig, blijf nieuwsgierig en laat je prikken. Hopelijk niet bont en blauw als het even kan.