Kerst!
Ik geef het toe: het roept gemengde gevoelens op bij me. Ik voel het nog, de herinnering aan de magische fantasie als kind rond die dagen. Maar ik heb ook soms moeite met de overvloed, de stress bij veel mensen, familiegevoeligheden, het verdriet en gemis van sommigen onder ons.
Toen ik als verkoopster werkte, vond ik het fijn om thuis geen kerstglitter rond me te hebben, het was gewoon teveel. Andere jaren pas ik mijn decoratie wel een beetje aan, zoals dit jaar. Kleine prulletjes in de kerstsfeer die me tegelijkertijd herinneren aan mensen die ik graag zie, zo wordt het hier extra knus. Kaarsjes voor gezelligheid, maar ook als extra lichtje voor wie het kan gebruiken om me heen. Eén van mijn planten moet er ook elk jaar aan geloven: hij wordt omgetoverd tot kerstboom. Maar ik hoor geen klachten van hem, dus ik denk stiekem dat hij wel trots is op die functie! 😉
Zoals jullie wel weten, ben ik alleenstaande zoals ze dat zo mooi zeggen. En dan nog ééntje die het rustig aan moet doen en dus geen feestbeest is. Geen probleem: ik heb zo mijn eigen ritueeltjes in december die het gezellig maken. Een mens moet ook goed zorgen voor zichzelf he! 😉
*Dus het begint al met de Sint: die Goedheilige Man vergeet me nooit en dan brengt hij altijd de speculaasjes die ik lekker vind. Hij weet precies welke favoriet zijn, de lieverd.
*Dan schrijf ik elk jaar nog steeds belachelijk veel kerstkaarten, ze kosten me met liefde een rib uit mijn lijf (not) want wat is er fijner dan leuke post te krijgen? En ik zie het als kleine kadootjes voor mensen die bijzonder zijn voor me.
*Dat is een beetje privé en iedereen doet daar lekker mee wat hij wil, maar ik heb een aantal goede doelen die in december een inie-minie duwtje van me krijgen. Iedereen blij. Ik heb al zoveel, niet?
*Soms wel heel vermoeiend als ik niet op en top ben, dat geef ik toe. Maar toch: ik vind het eigenlijk best leuk om kadootjes te bedenken voor wie ik graag zie. Wel is het zo dat ik niet hou van dure dingen, ook niet om te krijgen. Dat is een HSP-dingetje denk ik: dat is teveel voor me, ik geraak ervan overprikkeld, het voelt niet fijn en niet nodig.
*Ik spaar alle kadootjes op die nog moeten ingepakt worden, zet me meestal op kerstavond wanneer iedereen aan de feestdis zit, op de grond met een hoop papier, plakband, krullen en frullen en maak van elk pakje iets bijzonders. Zo wordt het best gezellig in plaats van een karwij.
*Diezelfde kerstavond maak ik het extra speciaal met een mooi servetje en zo van die kleine dingetjes. Maar verder mag ik doen wat ik wil: ben ik te ziek en wil ik om half acht naar bed, dan is dat prima, het is mijn feestje, niet? 😉
*In onze familie zijn we niet zo van het opkleden, maar toch maak ik er wat meer werk van als we kerst vieren.
*Met mijn vriendinnen wordt er in stukjes en brokjes een mini-kerstdate georganiseerd met veel thee erbij en bijkletsen. Ik ben beter in one to one dan met grote groepen. En ik vind hen allemaal even bijzonder, dus die aandacht verdienen ze wel. Heerlijk om een update te krijgen van hun avonturen, en elkaar te verwennen met iets kleins in glitterpapier.
*Maar vooral: het is een periode waarin je kan terugkijken naar het voorbije jaar. Dat is niet slecht zo nu en dan. Want wat hebben we weer heel wat beleefd! Het overheersende gevoel dit jaar is er één van pure verwondering en dankbaarheid. Die magie waar ik in het begin over sprak, die bestaat. Ik heb op medisch gebied een soort thuis gevonden in een goed team. Voor het eerst in dik 20jaar. Ik heb mijn vader zien vechten en winnen. Ik heb mijn moeder haar superkrachten zien bovenhalen. Met stip op één staat dus dat gevoel van dankbaarheid. Dat is wel duidelijk. Ja, ik heb veel meegemaakt, heftige dingen met mezelf en geliefden. Maar ik heb ook verbondenheid gevoeld, aanvaarding, kracht. Is dat niet fijn?
Op naar 2017, waar ik al nieuwe ideeën voor voel opborrelen. Kleine en grote dingetjes die ik hoop te realiseren of waar ik een begin mee wil maken. Of ook niet: laat het maar een verrassing zijn. Al heb ik dan wel een voorkeur voor de fijne variant daarvan! 😉
