De zomerse temperaturen houden maar aan, het kwik is boven mijn comfortzone en op gegeven moment zou ik het liefst in eva-kostuum gaan lopen maar dat zou wat rare blikken opleveren in de plaatselijke supermarkt. Elke ochtend sta ik met deze hittegolf voor mijn kledingkast met de vraag: “Wat moet ik nu weer aan met deze hitte?” Vaak draagt men dan wit. Ik vind het vreselijk. Wit kleedt niet af en als ik het draag heb ik werkelijk binnen 1 minuut wel ergens een vlek erop zitten.
Black is my happy color
Ik draag het liefst zwart, soms met een uitzondering naar rood of blauw. maar black blijft gewoon mijn happy color. Ik grap vaak dat ik gekleed ben in de kleur van mijn ziel. Zwart is altijd goed, zwart is altijd netjes en gekleed en op zwart zie je niets mocht je per ongeluk wat gemorst hebben. Maar zwart dragen in deze zomerse temperaturen is toch wel een warm dingetje. Bij een internet Google-search naar witte jurken kom ik al heel gauw uit op trouwjurken. Om deze nu zomaar te dragen roept dat ook wel vraagtekens op bij mijn omgeving of het in mijn hersenpan wel alles oké is?
Projectiescherm
Na een aanschaf van een witte t-shirtjurk, geheel tegen mijn gedachtegang in, sta ik voor de spiegel. Nu ik hem aan heb lijk ik wel een projectiescherm. Voor mijn gevoel kun je een bioscoopfilm op mijn rug afdraaien. Het wit is teveel aanwezig en ik ben helemaal uit mijn confortzone getrokken. Weemoedig verlang ik een beetje naar de winter waar ik gedachteloos mijn zwarte kleding weer aan kan trekken zonder dat ik mij druk hoef te maken of de kleur niet teveel warmte aantrekt.
Uiteindelijk vind ik een lange linnen blouse tot op mijn knieen en halfhoge witte espadrilles. Een beetje onzeker hijs ik mij in de onflatterende bruidkleur. Zou het wit mij dan niet te bleek maken? Maar wat wil het lot; de kleur staat mij prachtig. Ik heb al een mooie zomertint; redelijke bruine toet en bruine benen. Mijn linnen hemdje past perfect, de schoentjes staan schattig. Wat kan je soms toch druk maken in je hoofd of je vasthouden aan een kleur te dragen.
Wit en verhit
Opgelucht stap ik volle goed moed naar buiten. Heerlijk zomers aangekleed. Laat die zon maar branden met mijn witte kleding kan ik de alle hoge temperaturen aan. Tot ik met mijn mouw achter de deurklink blijf hangen. Mijn lege kop koffie, die niet zo leeg blijkt te zijn, mors op mijn hagelwitte jurkje. Met een diepe zucht kijk ik naar de bruine vlekken op mijn kleding. Wit is toch niet aan mij besteed vrees ik…. een half uur later lig ik in de tuin met mijn zwarte jurkje, dan maar zwetend maar wel relaxt. Black blijft toch mijn happy color waar ik het beste op functioneer….
