Onverklaarbaar? Nee, nog niet verklaarbaar met de huidige stand van de wetenschap. Oftewel ik ben maar een simpele huisarts en ik weet het ook niet. Maar noem het niet onverklaarbaar.
Als het niet aan je te zien is dan is het er ook niet?
Soms wou ik dat ik een échte ziekte had. Iets ernstigs. Dan kreeg ik tenminste ‘word snel beter’ kaartjes, kwam er visite, zouden mensen mij helpen met de afwas en de tuin.
Er zijn al verschillende benamingen gegeven aan onverklaarbare ziektes. SOLK en PDS bijvoorbeeld. Zo doen artsen alsof de klachten tóch één ziekte zijn, terwijl dat het niet is. Elke solker is anders.
Ik kwam laatst bij de bedrijfsarts en noemde mijn klachten. “Ja” zegt hij, “met deze vage klachten kan het van alles zijn”. Nog zoiets. Vage klachten? Ik vind het behoorlijk concreet als lopen pijn doet en eten pijn doet. Vaag betekent natuurlijk dat het bij verschillende diagnoses past. Maar in de oren van iemand die er elke dag mee leeft word ik uitgemaakt voor een aansteller met vage klachten.
Van artsen zou ik toch verwachten dat ze verder naar een oorzaak of diagnose zouden zoeken. Maar nee, te vaag. Vaag is moeilijk, vaag is vaag.
Niet alleen de medici, ook mijn directe familie en vrienden hebben er moeite mee. Mijn baas denkt Ja maar… hoelang gaat dit duren? Wanneer kan je weer aan het werk? Ik weet het niet.
Mijn familie denkt Ja maar… hoelang gaat dit duren? Wat zegt de huisarts? Moet ik je nou geld gaan geven? Hoelang moet ik je onderhouden? Moet je nu bij ons gaan wonen? Kan je niet naar het ziekenhuis?
Mijn vrienden denken Ja maar… Ben je al bij de huisarts geweest? Het is vast …. (Lyme/kanker/burnout/vul zelf in). Ik ken iemand die dat ook heeft gehad en toen ging hij naar de …. acupuncturist/homeopatie/daglichttherapie/yoga/vul zelf in) en toen was het weg! Wacht even, ik geef je haar nummer wel….”
Niet de minste van alles is het stemmetje in mijn hoofd. Deze zegt ja maar…. Hoelang gaat dit duren? Heb ik iets verkeerds gedaan? Misschien moet ik mijn hele leven veranderen! Misschien moet ik …. (twee uur per dag mediteren/mijn huis sprayen met antischimmelmiddel/in een hutje in Zuid-Frankrijk gaan wonen/hypnose gaan doen of ayahuasca/vul zelf in). Straks raakt het geld op en moet ik bij mijn ouders gaan wonen, help!
(Als deze maatregelen je raar in de oren klinken; de meeste van deze dingen heb ik ook geprobeerd, je weet maar nooit!)
Het belangrijkste wat ik geleerd heb ik rustig blijven. Niet zomaar geld gaan uitgeven aan behandelaars of potjes magische pillen of het hele huis overhoop halen op zoek naar teken. Het antwoord komt wel naar me toe. Daarnaast is rust nemen nu de beste remedie voor mijn lijf. Ik probeer nog steeds verschillende dingen en schrijf dit elke dag op, ik denk dat ik op de goede weg ben.
Ondertussen blijft het doorzoeken … mijn lijf geeft duidelijk met niet zulke vage symptomen aan dat ik iets moet veranderen. Ik hou jullie op de hoogte!
