Sinds een week ben ik eindelijk de trotse bezitter van een paar silversplints. Ook wel bekend als zilverortheses. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor ik ze eindelijk kreeg. Maar ik héb ze! En voor mij betekent dit een wereld van verschil qua zelfstandigheid.
Wat zijn silversplints?
Zilverortheses of silversplints zijn een vorm van ortheses die steun kunnen bieden aan de gewrichten van je hand en pols. Er bestaan verschillende soorten silversplints; voor de vingers, voor de pols, voor de middenhand enzovoorts. Door het dragen van een silversplints geef je sturing aan de beweging van je pols of vingers. Je voorkomt bijvoorbeeld dat je pols te ver doorbuigt. Ze kunnen ondersteuning bieden waardoor ze de beperking opheffen en de functionaliteit van de hand bevorderen. Ze worden vaak voorgeschreven bij mensen met aandoeningen als gevolg van artrose, reuma, Ehlers Danlos en hypermobiliteit. Maar ook bij letsels ten gevolge van een trauma.
De voordelen van silversplints
Zilver is een duurzaam materiaal, het gaat jarenlang mee. Omdat zilver zich goed laat bewerken kunnen de silversplints precies op maat gemaakt worden. Hierdoor krijg je optimale steun en ondersteuning. Ze worden gemaakt voor jouw hand, vingers of pols en voor jouw gebruikswensen. Een ander voordeel is dat zilver een hygiënisch en hypoallergeen materiaal is, waardoor huidirritatie veelal wordt voorkomen. Een voordeel wat mij persoonlijk ook wel aansprak was dat een silversplint vele malen mooier is dan een stoffen of siliconen orthese.
Hoe kom je eraan? Of waar koop je ze ?
Deze vraag krijg ik heel vaak. Doordat ze de uitstraling van een sieraad hebben lijken veel mensen te denken dat je ze ergens in een winkel kan kopen. Maar nee; zilverorthese zijn vakwerk. Het is een medisch hulpmiddel dat wordt voorgeschreven door een medisch specialist. Als de klachten chronisch zijn en de verwachting is dat een silverorthese voldoende kan helpen, is het mogelijk dat de specialist een zilverorthese voorschrijft. Ze worden vergoed door de verzekeraar vanuit de basisverzekering.
Strijd met de revalidatiearts
Mijn silversplints hebben een lange aanloop gehad. Toen ik in 2018 bij de Hoogstraat revalideerde ontstond er in het team discussie over welke orthese het beste zou zijn voor mij. Er waren voor- en tegenstanders van zilverortheses maar de revalidatiearts besloot dat het siliconenortheses werden voor mijn pols en een deel van mijn hand. Links en rechts. De gedachte was dat ik met kleine kinderen, ze waren toen 3, 5 en 6, optimale steun nodig had die ook nog eens nat kon worden. Of, zoals hij het zei; “U moet er mee in de zandbak kunnen spelen.”
Nadelen van siliconen ortheses
Laat ik vooropstellen; ik was en bén heel blij met mijn siliconen polsbraces. Ik merkte echter al heel snel dat er ook flink wat nadelen aan deze ortheses kleven. Ze fixeren mijn pols en duim geheel. Schrijven, fietsen, koken etc. kan ik er niet mee. En in de zandbak spelen al helemaal niet. Daar waar ze juist bedoeld waren om mij in de zorg voor de kinderen te ondersteunen, beperkten ze me eigenlijk juist veel meer. Als ik de haren van de kinderen moest wassen, deed ik ze bijvoorbeeld af. Daarnaast begon mijn huid steeds meer te smetten ook al hield ik ze heel goed schoon. Door de warmte reageerde mijn huid teveel. Ik merkte dat ik ze steeds vaker afdeed en dat ze als middel eigenlijk te zwaar waren. Na anderhalf jaar besloot om toch nog weer een keer bij de revalidatiearts te vragen naar silversplints.
Second opinion
Dat werd een heel vervelend gesprek. Ik moest blijven trainen, een doekje onder mijn orthese dragen en daar kon ik het verder mee doen. In de maanden daarna volgden nog diverse pogingen maar helaas. Hij wilde er niet van weten maar legde ook niet uit waarom niet. Mijn handtherapeut merkte ondertussen dat mijn handfunctie steeds slechter werd omdat ik óf mijn brace niet droeg óf een vervangende brace droeg die eigenlijk te weinig steun gaf. Het frustreerde me mateloos dat ik steeds vaker manlief moest vragen om iets te doen omdat ik het met en zonder brace niet kon. Toen mijn huisarts er naar vroeg schoot ik vol. Ik was zo gefrustreerd dat ik afhankelijk bleef terwijl er een goed alternatief bestond. We besloten een second opinion aan te vragen.
Ein-de-lijk Silversplints
Na een uur stond ik buiten mét een verwijzing voor silversplints aan beide zijden in mijn hand. Ik kon wel janken. Nee, ik moest janken. Van blijdschap. Een lang traject van passen, meten en aanpassen volgde. Mijn silversplints zijn gemaakt bij de orthopedietechniek van de Hoogstraat. Helemaal afgestemd op mijn wensen en mijn polsen. Het zilver neemt de temperatuur aan van mijn huid waardoor ik ze eigenlijk niet voel als ik ze draag. Eén van de eerste dingen die ik er mee deed was een taart bakken met mijn kinderen Iets wat ik daarvoor echt niet meer kon. Ik kan er eigenlijk alles mee en merk dat mijn polsen weer tot rust komen, de pijn neemt af. Mensen die me ze zien dragen vragen me wat voor sieraad dat is. En als ik ze vertel wat het zijn, reageren ze verrast of nieuwsgierig. Ik ben zo blij dat ik volgehouden heb. Nu ben ik weer zo zelfstandig als mogelijk is met mijn beperking.
