En dan ben je echt moeder..

Nu zijn wij morgen 3 weken echt ouders: de papa en mama van Zayne.. De tijd vliegt nu al voorbij, maar ik kan jullie vertellen dat ik zo ontzettend geniet! Ja, ik geniet zelfs van de spuitluiers en het wakker worden midden in de nacht!

De eerste anderhalve week heb ik niet voor Zayne kunnen zorgen. Ik was te ziek. Ik kon niet eens de speen in zijn mondje doen als hij in de wieg lag. Esli mocht blijven slapen in het ziekenhuis en pakte alle nachten de voedingen en de luiers. Daar waren de zusters enorm blij mee. Het scheen zo te zijn, dat er maar weinig mannen echt mee hielpen. Zij lieten het maar aan de verpleging over, terwijl wij alles zo veel mogelijk zelf wilden doen. Mijn taak bestond in het begin uit heel de dag lekker knuffelen en als bedje dienen voor Zayne, die lekker lag te slapen op mijn borst! Nu wij thuis zijn, kan ik ondertussen al wat meer. Ik verschoon luiers en kan Zayne zelfs omkleden zonder bijna flauw te vallen.

Ik ben ver weggeweest door deze alvleesklierontsteking. Ik heb nog een lange weg naar herstel te gaan. Gelukkig hebben wij een enorm fijn supportsysteem om ons heen. Als Esli moet werken, dan is er wel een oma die komt helpen. Vooral het huishouden doen is nog een ‘Ver van mijn bed show’.

Zayne is afgelopen zondag nog een keer naar zijn overgrootoma Ine geweest. De oma die momenteel in een hospice ligt vanwege het leven met het laatste stadium kanker. En wat tovert Zayne een glimlach op haar gezicht. Het is zo mooi om te zien hoe gek zij al op hem is terwijl zij elkaar maar twee keer gezien hebben! Maar dit effect heeft Zayne wel op iedereen. Alle zusters en zelfs de artsen in het ziekenhuis wilden hem mee naar huis nemen. Zij maakten zelfs de grap dat ik toch niet hard genoeg achter hun aan kon rennen in het ziekenhuis!

 Pluisje (ons hondje) is sinds afgelopen zaterdag ook weer thuis. Zij reageerde heel rustig op Zayne. Af en toe, in het begin, even snuffelen. Inmiddels gaat zij gezellig mee luiers verschonen en ligt zij naast ons als wij de fles geven. Leuk hè?! Nu Zayne geboren is, geniet ik echt van elk dingetje. Alle clichés zijn waar: het uren kunnen kijken naar jouw kindje als hij slaapt, die lieve handjes voor zijn gezichtje, de smakgeluidjes die hij maakt als hij zuigt op zijn speen, om te zien hoe leuk het is als hij gezichtstrekjes heeft en er een soort glimlach op zijn gezichtje staat en hoe fijn het is om te zien dat, als hij wakker is en je stem hoort, hij jou zoekt met zijn oogjes..

 Ik had nooit gedacht dit mee te mogen maken maar, geloof mij, dit is werkelijk het beste wat mij ooit overkomen is. Esli en ik hebben er enorm veel voor over moeten hebben, maar het is het allemaal zó waard geweest!