Zoals jij al vaker gehoord hebt moest ik een ERCP ondergaan! Hebt jij dat gemist?,dat kan! Voor de duidelijkheid: een ERCP is een operatie aan de alvleesklier. Deze operatie had ik vorig jaar september ook al gehad. Helaas heeft het toen alleen niet gewerkt. Daarna was ik zwanger geworden en nu mochten wij dus, vorige week dinsdag, het nog een keer proberen.

klein stukje uitleg:

ERCP is een afkorting voor ‘Endoscopisch Retrograde Cholangio- en Pancreaticografie’. Dit betekent een kijkonderzoek van de galwegen en de afvoergang van de alvleesklier. Een ERCP wordt over het algemeen niet meer gebruikt als kijkonderzoek alleen. Tegenwoordig kiezen artsen met name voor een ERCP wanneer zij verwachten dat er direct tijdens het onderzoek een ingreep moet plaatsvinden. Dit komt omdat er een goed alternatief is voor de ERCP als onderzoeksmethode. Dit is de MRCP; een MRI-scan waarmee ook de galwegen en de afvoergang van de alvleesklier in beeld kunnen worden gebracht.
Met een ERCP kan de arts uw galwegen en de afvoergang van de alvleesklier onderzoeken en een ingreep verrichten. Het onderzoek wordt uitgevoerd met een kijkinstrument: de endoscoop. Een endoscoop is een flexibele slang die ongeveer de doorsnede heeft van een wijsvinger. Aan het uiteinde van de endoscoop zitten een lampje en een camera. De beelden die de camera maakt zijn te zien op een beeldscherm. Het lampje zorgt dat de arts goed zicht heeft.
Tijdens het onderzoek kan de arts ingrepen uitvoeren zoals het verwijderen van een galsteen in de grootste galweg of het plaatsen van een buisje (ook wel een stent of endoprothese genoemd) indien er vernauwingen zijn.

De dag van de operatie

Vorige week dinsdag moesten wij vroeg op: Zayne moest namelijk om 10 voor 10 bij de kinderarts in het Sophia Kinderziekenhuis zijn. (Sofia KZ zit vast aan het Erasmus MC). Ik mocht om 11 uur bij de dagbehandeling endoscopie aanwezig zijn. Het was erg druk op zaal. Toen ik op zaal aankwam, ging de zuster een schoon bed voor mij zoeken. Zelfs alle blauwe OK-jasjes waren op. Dit vond ik niet heel vervelend, want ik mocht nu lekker mijn eigen shirt aanhouden. Ik kreeg gelijk een infuus in mijn linkerhand en toen was het een kwestie van wachten. Ik haat, yup, zulke ingrepen. Als ik zou mogen kiezen, had ik liever dat er in mij gesneden werd dan dat zij met een slang mijn keel in gaan. Daar heb ik namelijk een trauma aan overgehouden. Terwijl ik moest wachten kletste ik een beetje met de verpleging. Een van die verpleegsters zou namelijk gaan trouwen en zij had gezien dat ik ondertussen ook getrouwd was. Zij wilde graag weten wat voor jurk ik aan had gehad.

Na een half uur was het zo ver: zij kwamen de patient voor mij binnen rijden en mij ophalen. Het bed waar ik in lag werd op de gang achter gelaten. Ik mocht op mijn sokken de OK inlopen, op de tafel gaan liggen terwijl ik gezellig een kletspraatje met de anesthesist maakte over de blog. Ondertussen sloot hij mij aan op de pomp met de narcose en langzaamaan begon ik weg te zakken. Net voor ik niets meer wist, werd er nog een bitje tussen mijn tanden gedaan.

Na anderhalf uur begon ik langzaamaan weer wakker te worden, ging om mij heen liggen kijken.. Nog geen Esli en Zayne te zien, zij zullen waarschijnlijk nog bij de kinderarts zijn.. De zuster kwam langs lopen en vroeg hoe het met mij ging. Doodmoe.., ik ga dan nog maar even slapen. 20 Minuten later begon ik weer een beetje bij te komen. Ondertussen was Esli gebeld met de boodschap dat ik klaar was en dat hij naar de afdeling mocht komen als hij, op zijn beurt, klaar was. Terwijl dat nog even duurde, keek ik een beetje suf om mij heen. Toen de heren bij mij op zaal gearriveerd waren, kwam Zayne lekker even bij mama liggen kroelen! Helaas poepte meneertje zijn luier vol en moesten zij weer naar beneden.

Ik mocht een boterham proberen. Als je een ontsteking krijgt kun je namelijk geen eten meer verteren en word je opgenomen. Gelukkig (eerste keer dat ik eens geluk heb in 3,5 jaar)  kreeg ik geen ontsteking, mocht ik mij aankleden om, na het eten, naar huis te gaan. Ik was niet onmiddellijk pijnvrij. Ik heb een aantal dagen flink morfine moeten slikken maar nu het gaat weer de goede kant op. Komende maanden is het afwachten!

XOXO STEPHANIE 2