Dacht je niemand je nog moet komen uitleggen wat het woord “extravagant” betekent? Think again! Dan had je nog niet gehoord van het fenomeen Florence Foster Jenkins! Deze rijke -wat zeg ik, superrijke- dame uit New York met een hart voor muziek zal je na het bekijken van deze film (uit 2016) niet gauw vergeten…
In een notendop
Even de droge feiten: Stephen Frears regisseerde, Meryl Streep kroop in de huid van Florence en Hugh Grant was een ongelofelijke echtgenoot en manager. Meryl haalt alles uit de kast: uitbundig, zot, kwetsbaar, teder, serieus en hilarisch: she does the trick! Hugh Grant associeerde ik niet meteen als man van Meryl, maar wat is hij teder en vindingrijk! Doe daarbij nog heerlijke kledij en prachtige decors en je weet dat dit volop genieten is. Pluspunt: het is ook nog een stukje geschiedenis. De setting situeert zich immers in de jaren 1930.
Het verhaal
Florence Foster Jenkins sponsort vele muzikale projecten waarin ze uiteraard ook zelf een rol speelt en glorieert. Haar vaste overtuiging dat ze grote zangkwaliteiten heeft, brengt haar op het waanzinnige idee opera te zingen in Carnegie Hall (of all places). Onze Hugh mag het oplossen voor haar: zo lief dat hij haar die waan gunt, al lijkt het voor hem een onmogelijke opdracht dit tot een goed einde te brengen.
Allereerst moet er een pianist in dienst genomen om te studeren. Enter Cosmé Mc Moon, vertolkt door Simon Helberg. Wat is die kostelijk! Hij is superblij met het grote geld, maar verbaast zich over de leugen. Iets waar naarmate hij gehecht raakt aan haar meer moeite heeft. Maar dat lachje! Alleen daarom moet je de film gezien hebben…
Verder is er nog de relatie van De echtgenoot van Florence met zijn minnares die de zaken compliceert.
Afwachten maar hoe dit afloopt… Wordt haar optreden in Carnegie Hall top of een flop?
Respectvol
Florence Foster Jenkins wordt in de film niet belachelijk gemaakt. Ze is niet ééndimensionaal gek. Ja, ze is kostelijk, zeker. Maar ze is ook gekwetst en fragiel ( bv in de scene als ze gaat slapen leer je haar anders kennen) en veel getalenteerder dan gedacht. Al is dat niet per se met opera. Ze is ook heel oprecht in het gooien met haar grote geld ter bevordering van de muziekkunsten. Kortom: je mag ervan vinden wat je wil, dat ze een fenomeen is die een film verdient, dat is zeker.
Uitsmijter
Op het einde moet je ook de aftiteling uitkijken hoor! Niet wegklikken! Tussen foto’s van Meryl en Hugh door flitsen ook foto’s van de echte Florence. Leuk extraatje om deze heerlijke filmervaring mee af te ronden. En je loopt bovendien nadien ook nog even rond met het gevoel dat de wereld toch een wonderlijke plek is…
