Jaren geleden las een collega van mij me een zelfgeschreven gedicht voor. Hij schreef het voor zijn moeder, zo mooi, ik had tranen in mijn ogen. Hij inspireerde mij, dacht dat ik het ook in me had en spoorde me aan ook eens te gaan schrijven.
Ik rijmde wat, schreef wat en liet het ook weer los. Ik had gewoon geen tijd, was druk met mijn foto opleiding, mijn werk en mijn gezin. Jaren later kwam ik thuis te liggen. Als je zoveel plat ligt heb je aan tijd geen gebrek. Alhoewel, effectieve tijd is toch iets heel anders. Om te kunnen schrijven, om zinnig te kunnen schrijven heb je een heldere kop nodig en die heb ik niet altijd.
Wat ik wel had waren frustraties, acceptatie issues, ik moest een manier vinden hiermee om te gaan en zo pakte ik mijn digitale pen weer op en begon gedichten te schrijven. Ik ontdekte dat ik een bepaalde stijl had en veel mensen reageerden daar positief op. Mijn eerste bundel was geboren. ‘Hersenspinsels‘, een verzameling gedichten met foto’s, uitgebracht bij Brave New Books, in de verkoop bij bol.com. Super spannend natuurlijk!
Ik bleef gedichten uitspugen en zo kwam boekje 2, in eigen beheer dit keer, ‘Mijn wereld in woorden‘. Wederom een verzameling gedichten met foto’s. Deze bundel heb ik opgedragen aan mijn lieve therapeut en zijn gezin, die zijn omgekomen bij de ramp met de MH17. Ik kwam daar drie tot vier keer per week, hielp een beetje met Facebook en controleerde teksten. Rob (mijn therapeut) hielp mij mijn spieren te behouden nu ik niet meer mocht sporten, ik bewoog bijna niet. Rob snapte mijn frustraties en gaf mij een doel. Hij was mijn goeroe, ik mis hen nog steeds!
Ik schrijf naast mijn blogs nog steeds gedichten (heb met het schrijven een gat in mij ‘gedicht’) en dacht misschien is het leuk er zo af en toe eentje te plaatsen, met het verhaal achter de tekst.
In dat opzicht nu deel één, een gedicht voor Rob, ter nagedachtenis aan deze bijzondere man…
een geest uit ’t nu verleden
duikt op in een bericht
tranen in mijn ogen
vertroebelen mijn zichthet lijkt pas net geleden
voorgoed verleden tijd
zulke mooie zielen
verloren in een strijdvelen blijven achter
vol onbegrip, verward
herinneringen blijven
verankerd in mijn hart
