Met mijn hoofd lig ik op het bureau van mijn arts. Ik ben op, compleet gevloerd. De spreekwoordelijke emmer is vol, niet alleen vol maar het is dweilen met de kraan open. Ik, ja sterke Ank, zit er doorheen. Ik kom niet meer uit de neerwaartse spiraal, ik ben naar beneden getrokken en lig op de grond. Ik krijg het niet onder controle en kan alle gebeurtenissen inclusief achteruithollende gezondheid geen plekje meer geven.

Mindfulness

“Ik ga je wat voorschrijven wat de scherpe kantjes ervan afhaalt” hoor ik mijn arts zeggen. Ik licht mijn hoofd op en kan al een klein beetje glimlachen. Medicatie werkt altijd en ik ben niet vies van een pilletje meer of minder in dat geval Dan spreekt hij opeens de vernietigende woorden uit; “En ik ga je tevens naar een mindfulness cursus sturen om je paniek wat onder controle te krijgen”. Spontaan voel ik al een hevige paniekaanval opkomen…

Kruidenthee en moestuintje

Mindfulness, ik heb er eerder een blog aan gewijd. Ik haat het woord alleen al. Ik krijg dan kriebels en ik denk dan aan vrouwen met gevlochten rokken van tarwegranen, zelfgemaakte kruidenthee, biologische wijn en een moestuintje. Sandaal dragende mensen, open je geest goeroes en vooral veel wierook. Alles wat ik niet ben of wil zijn laat staan dat ik er tussen wil zitten maar ik beloof de arts het een kans te geven…

“Geef het een plekje”

“Adem diep in” hoor ik mijn toegewezen spreekwoordelijke “zweefteef ” zeggen. “Voel de stand van je voeten.” Ik kan alleen maar denken dat ik nog een afspraak met mijn pedicure moet maken. Dan komt de uitspraak van Jochem Myjer in mij op “Geef het een plekje.” Pfff… een plekje op haar neus kan ik nu wel geven bedenk ik mezelf. Ik vrees op dat moment dat ik nog agressietherapie nodig heb als ik deze sessies heb afgerond. Na 30 minuten sta ik opgefokt buiten en na 3 sessies kom tot de conclusie dat het voor mij niet erg ontspannend werkt.

Ontspannen

De weken daarop word ik meegenomen door vriendinnen om te gaan lunchen. Ik merk dat ik dan ontspan, mijn gedachten zijn leeg en ik geniet van deze uitjes. Onverwachts krijg ik een appje van een vriend die mij uitnodig voor een avondje voetbal. Het avondje NAC geeft mij een openbaring. Wijntje, wat slap ouwehoeren, wat netwerken maar dat is het gene wat vooral rust geeft in mijn hoofd. Dit is voor mij de ultieme mindfulness besef ik mezelf…

Plekje gevonden

Een yogaminded vriendin zegt dat mijn methode niet op langere tijd zal werken. Dat ik dan de oorzaak niet aanpak maar mijn vrouwzijn met daarin mijn mannenbrein werkt nu eenmaal zo. En zolang er lunchrooms bestaan, NAC blijft voetballen zal dit voor mij gaan werken. Zolang er mensen om mij heen zijn die van mij houden en mij op sleeptouw nemen kom ik er bovenop. En voor alle mindfulness-liefhebbers die nu al een vernietigend antwoord op mijn theorie weten of misschien wel zwaar gepikeerd zijn heb ik het volgende advies: “Adem diep in en geef het een plekje…”