Ik hoor je al denken: welwelwel, die is me een beetje verwaand! Waar haalt een chronisch zieke het lef om een stukje te schrijven over “gezond” zijn? Wat weet zij daar nu van?
De definitie
Laat ons beginnen met wat het woordenboek over “gezond” te zeggen heeft. GEZOND betekent daar 1 lichamelijk in orde (oeps), niet ziek (ouch). (Dit kan bijvoorbeeld over je lijf gaan, over je gedachten of over dat ene bedrijf) 2 Heilzaam: bijvoorbeeld een gezond klimaat.
Hokjesdenken
Toegegeven, ik ben niet zo geleerd als de intelligente, slimme mensen die het woordenboek samenstellen, maar mag ik opmerken dat ik dat toch wel een heel beperkende definitie vind? Valt er iemand wel in dat hokje van “gezond” als je maar even verder nadenkt? Iedereen heeft toch wel iets aan de hand, toch? Worden wij dus per definitie uitgesloten van de club die “gezond” is? Auch, dat doen pijn aan mijn ego!
Wie beslist dat?
Wat betekent lichamelijk in orde, niet ziek? Wie beslist dat trouwens? Wat met sommige originele stammen in Afrika of het regenwoud waar mensen die wij in een instelling wegstoppen, wel vaker gezien worden als wijzen en boodschappers van de overkant? Het is maar wat de algemeen aangenomen afspraken zijn in een bepaalde cultuur of maatschappijvorm. Ik ga er dus vanuit dat ik ergens in een klein hoekje van onze wereldbol aanbeden word als een godin. En dat terwijl ik hier bij ons niet eens officieel in dat krappe hokje van het woordenboek hoor! Ik voel me dan ook miskend, dat begrijp je wel… 🙂
Ik durf te beweren dat een mens met een chronische ziekte “gezond” kan zijn, als in: gezond in het leven staan met alles wat er op hem/haar afkomt. Chronisch zieken zijn meer dan lichamelijk niet in orde. Bovendien zijn er ontelbare manieren om met een ziekte om te gaan. En ik denk dat net daar de term “gezond” weldegelijk op zijn plaats kan zijn.
Ongezond
Je kan je laten gaan, wegzinken in een onverzorgde roes vol fatalisme. Het heeft toch geen zin meer nu ik zo ziek ben, die gedachte. Heel menselijk misschien, maar het gaat je niet vooruit brengen en sterker maken. Voor mij persoonlijk voelt dit alvast niet de “gezonde” manier om met de dingen om te gaan.
Mijn eigen definitie
Voor mij is een “gezond” iemand, iemand die het leven aangaat met zijn ups en downs. Iemand die zelfkennis opbouwt, ontdekt hoe hij/zij in elkaar zit en daar mee leert omgaan. Iemand met de nodige veerkracht en een open blik om steeds bij te leren, te groeien en meningen indien nodig bij te stellen. Iemand die met de beste intenties voor zichzelf, anderen én dat fragiele lichaam probeert te zorgen en daar zijn/haar verantwoordelijkheid mee in opneemt. Iemand die steeds streeft naar een balans. Die weet dat voldoende rust, beetje beweging, de juiste voeding/medicatie, een beetje spiritualiteit en natuur, een gezonde dosis vriendschap en liefde allemaal facetten zijn waar hij/zij bewust in wil investeren. Die weet dat hij/zij niet perfect is en dat dat ook niet het doel is. Kortom: ik zie het veel breder dan niet ziek. Ik durf nogal, ik weet het.
Chronisch ziek en gezond? Ja, dat kan. Vind ik. Maar ja, ik ben dan ook bevooroordeeld. Vertel me: hoe denk jij daarover? Heb ik eigenlijk wel recht op een lidkaart van de club der “gezonde” mensen? Of ben ik al bij voorbaat gediskwalificeerd?
