Vandaag wil ik het met je hebben over Het Bloesje. Weet je wat, ik zal het Bloesje even voor je beschrijven. Dan zie je het een beetje voor je. Het is een wijde peplum zonder mouwtjes met kraag en drie knopen, de stof luchtig katoen, niet rekbaar, gebloemd op zijn jaren ’70 in wit en heel donkerbruin, molbruin. Het Bloesje leidt een tweede leven. Vintage met een plus. Het Bloesje was namelijk ooit een recht jurkje van een jongere versie van mijn moeder.
Gedachtendrager
Dat bloesje is nog maar net klaar en het blijkt al boordevol emoties en gedachten te zitten. Het is heerlijk om wat van mijn moeder op mijn huid te dragen en bovendien is het model een vrolijk ding. Het heeft mijn creatieve ziel daarbovenop ook nog eens veel maakplezier gegeven op mijn zetel.
Spooniedeadlines
Het Bloesje zat al wekenlang afgewerkt in mijn hoofd. De praktijk werd gespreid over vele, veeeeeele weken. Zo gaat dat als spoonie. Deadlines krijgen in de wereld van chronisch zieken een heel andere invulling. En dat is ok. Mijn hoop was dat ik het de voorbije zomer (weet je nog, lang geleden, toen het zomer was?) minstens 1keer nog zou kunnen dragen. En dat is gelukt! Al zal je me daarvoor moeten geloven op mijn woord.
Het Bloesje-de spelregels
Ik zou het spel spelen volgens de regels. Ik heb plezier in de naaien met de hand, dus het gaat niet om snelsnel klaar. Het gaat om gezellig, kalmerend en creatief bezig zijn. Mijn brein weet dat mijn vroegere nog iets fittere zelf dit perfect zou maken, met recht naden enzo. Maar dat is zoooo outdated! Mijn huidige zelf heeft geleerd zichzelf tevreden te stellen met scheve steken en foute delen aan elkaar naaien. De imperfectie laten zijn en vieren dat het ook zo een mooi resultaat oplevert. Als dat niet symbolisch is voor het leven met een chronische ziekte, dan weet ik het ook niet meer. Zeg ik “Het Bloesje” en je weet meteen dat ook wij met al onze scheve steken toch best heel leuke mensen zijn. Al zeg ik het zelf.
Ongelukjes
Die “ongelukjes” tijdens het naaiproces ontstaan dankzij de realiteit van mijn dagelijkse bestaan. Er zijn dagen dat er geen brillen opgewassen zijn tegen mijn wazige blik en mijn uitgeputte ziel toch nood heeft aan iets leuks voor mezelf doen. Die scheve steken vertellen dat verhaal en maken me een beetje verdrietig en gefrustreerd gemengd met pure trots op elk van die steken. Ik zei het toch? Het Bloesje bevat veel meer dan enkel bloemen.
Zen in tijden van crisis
Het fout aan elkaar naaien… tja, dan weet je dat het zo een dag is dat je dingen laat vallen en tegen ramen aanloopt en de alarmen afgaan binnenin je lichaam maar je hebt nood aan schoonheid in dat moment. En dat is helemaal niet erg. Het gaf je die afleiding en zin op dat moment, en vermits het geen race is volgens de spelregels is dit de ultieme meditatieve handeling in een bloesje: aan elkaar naaien en weer uithalen.
Bloesjespower
Pffieuw: en dat allemaal in 1 bloesje. Maar het allerbeste moet nog komen. Het Bloesje is helemaal spoonie-proof: kreukvrij en strijkvrij. Dat is nog misschien wel het grootste wonder van allemaal!
