Het Coronavirus is het onderwerp van het moment, de hele wereld praat er over. Op social media zie je de ene grap na de andere grap voorbij komen, maar het is absoluut GEEN grap. Veel gezonde mensen zijn bang geworden maar hoe is dit voor mensen die al ziek zijn? Want het is niet alleen de ouderen die in de gevarenzone zitten. Vandaag vertellen een aantal meiden van het Justliveblog team hoe dit effect heeft op hun leven.
Ankie:
Als Crohn-patiënt heb ik weerstand verlagende medicatie, niet dat ik nu meer kans heb het virus op te lopen. Mocht ik toch het coronavirus oplopen is er mogelijk een licht verhoogd risico dat de ziekte ernstiger verloopt. Dus ga ik in soort van isolatie. Maar veranderd er dan heel veel voor mij? Nee, eigenlijk niet. Ik ben van origine al een kluizenaar. Een einzelgänger op zijn tijd, maar dat ben je al snel als je niet van kuddegedrag houdt. Dus hou ik mij rustig, laat mijn creatieve brein los op mijn werk en hoop ik dat er voor de wereld snel een medicijn tegen dit virus komt. Stay safe, misschien wel veel dagen alleen en soms in eenzaamheid maar samen dan toch sterk!
Caroline:
Ik maak me niet heel erg druk over het coronavirus. Als ik ziek word, word ik ziek dat is niet te voorkomen denk ik. Mijn immuunsysteem is nu eenmaal zwak, dat is altijd al zo. Ik probeer rustig en nuchter te blijven, voor mezelf en voor mijn gezin. Het raakt me echter wel dat anderen zo achteloos met de adviezen omgaan. Daarmee vorm jij een risico voor mij en andere chronisch zieken. Als je het niet belangrijk vind goed voor jezelf te zorgen, zorg dan voor anderen en voorkom dat je hen ongewild besmet. Mijn man en kinderen zouden je dankbaar zijn.
Stephanie:
Vorige week vrijdag zag de wereld er nog heel anders uit toen het coronavirus nog niet zo doorgedrongen was. Zaterdag had Esli een feestje georganiseerd om het leven te vieren voordat ik de operatie in zou gaan aanstaande maandag. Iets wat helaas niet door kon gaan omdat iedereen de ernst in begon te zien en alles hebben moeten afzeggen. Aan het eind van de ochtend had ik contact met de huisartsenpost over een ontstoken ooglid. Daarnaast had ik mijn situatie uitgelegd en advies gevraagd wat ik het beste kon doen. Daar werd mij geadviseerd om volledig binnen te blijven en zelfs niet eens de hond uit te laten of even een frisse neus te halen. Ik noem ons huis ook wel eens het kasteel torentje, ik hoef alleen mijn haar nog uit het raam te gooien! Helaas is er voor mij wel een grote verandering, want thuis zijn ben ik altijd. Mijn grote verandering is namelijk dat mijn TPAIT operatie en transplantatie niet doorgaat, wil jij meer lezen hierover, en wat deze operatie inhoudt? Lees dan even de blog van gister. Verder werkt Esli volledig thuis en zorg ik voor Zayne 24/7. Iets wat lichamelijk mega zwaar is. Ik heb daarom ook alweer een alvleesklierontsteking en alweer 3 ophogingen van mijn opiaten pomp. Behoorlijk zwaar dus, maar we gaan gewoon door, ik geniet namelijk onwijs van het samenzijn en het kunnen moederen!
Manuela:
Als gastouder mag ik nu alleen nog kindjes opvangen met ouders uit vitale beroepsgroepen. In mijn groep zijn dat 2 kindjes. Beide kindjes zijn verkouden en daarom is het heel de week al stil. Vreselijk. Naast het feit dat ik hier helemaal niet tegen kan, brengt het me ook een hoop onrust. Want het RIVM vraagt ouders om de factuur te betalen, maar gaan ze dat ook doen. Als ouders niet betalen dan heb ik een groot probleem. Dan is er over een paar weken wel geen opvang meer.
Ondertussen loopt thuis alles door. Ik heb een puber thuis maar die heeft heeft gewoon online lessen. Dat gaat boven verwachting goed. Zonder mopperen zit hij achter de laptop en gisteravond maakte hij gewoon z’n huiswerk. Gitaarles ging van de week gewoon via WhatsApp beeldbellen door. Gelukkig maar want een puber die drie weken rond hangt in huis daar word niemand gelukkig van.
