Ik ben ontspoord, een ervaring herbeleefd na 30 jaar en ik roep nog steeds hardop: Ik ontspoor!
Fijn met de trein
Hoe ik nog op het idee ben gekomen weet ik niet. Moet vast na wat wijntjes zijn geweest maar na een uitnodiging om ergens in Utrecht aanwezig te zijn besloot ik om eens met de trein te gaan! Gedachtes die ik nu een beetje vervloek.
Luxepoes
Misschien ben ik wel een luxepoes, bevind ik mij in een luxe positie dat ik vanaf mijn 18e jaar een auto bezit. Ik hou ook echt van autorijden. Muziekje aan, de geur van de lederen bekleding, de navigatie die mij feilloos de weg wijst. Zelfs in de file maak ik er een feestje van met mijn Spotify list en soms heb ik het geluk gelijk op te gaan in de file met een charmante man aan de linkerzijde van de andere baan. Het zogenaamde fileflirten.
Openbaar vervoer
Openbaar vervoer klinkt mij dus vreemd in de oren. Ik ben ooit als kind zijnde met mijn moeder naar Rotterdam geweest. Met de trein! Als kind een indrukwekkende gebeurtenis. De conducteur met zijn kniptang, een koffiekar vol lekkers waar ik toen koek en zopie van kreeg. Deze nostalgische gebeurtenis zat nog in mijn hoofd toen ik op een vroege ochtend stopte bij het station. Het station waar ik zeker al 30 jaar niet meer was geweest.
Digitaal kaartje
Eenmaal op het station aangekomen zag ik nergens het ticketloket. De krantenverkoper was er nog wel waar ik aan vroeg of ik bij hem mijn kaartje kon kopen? Hij lachte hard en wees mij naar een paal op het perron waar ik digitaal mijn kaartje kon kopen. De soort van ANWB praatpaal was nog even een stressmomentje maar toen ik 40 euro moest afrekenen had ik nog meer stress. Ik bedacht mij dat ik daar toch zeker een redelijke volle tank benzine mee had kunnen afrekenen.
Doe mij maar koffie
Eenmaal zittend in de coupé bedacht ik mij dat koffie mij wel op mijn gemak zou stellen. Na een treinreis van twee uur had ik nog geen koffiekar gezien? Na enig gegoogle op mijn gsm bleek deze in 2003 al te zijn afgeschaft… Uren later plofte ik op de bank tweedeklas coupé. Terug naar het Brabantse land. Kan ook iemand mij vertellen wat het verschil is tussen eerste- en tweede klas buiten de kleur van de lederen banken?
Ik ben ontspoord
Mijn zere voeten masserend van al dat lopen op de perrons. Een overstap in Rotterdam. Ik was bijna onderuitgezakt toen het mij opviel dat de trein maar niet ging rijden. Ik vond het ook opvallende stil en leeg in mijn treinstelsel. Tot ik een geklop op het raampje hoorde. Ik keek recht in het gezicht van de conducteur. “Wijffie,” begon hij in het onvervalst plat Rotterdams. “Je kunt hier wel uren blijven zitten maar deze coupé rijdt niet verder hoor, je zult naar de coupés moeten gaan die nog aangesloten zitten op de voorste.” Enigszins beschaamt door mijn soort van provinciaals gedrag kon ik nog rennend met mijn zere voeten mijn aansluiting halen.
Love my car!
Ik kon nog net een “Paus-actie” voorkomen om de grond te kussen toen ik eindelijk na uren uitstapte op Brabantse grond. Toen ik in mijn auto stapte heb ik mijn stuur geknuffeld. De laatste kilometers terug naar huis kwam ik nog in een file terecht. Het kon mij niet meer schelen. Mijn voeten op de pendalen, het lederen stuur in mijn hand, Guus Meeuwis uit mijn boxen met “Kedeng Kedeng” deed mij lachen om mijn avontuur en in mijn comfort zone zijnde kreeg ik van de bestuurder naast mij in de file een vette knipoog omdat hij dacht dat ik naar hem lachte. Iemand zijn dag toch nog goed gemaakt…
