Ik heb geen ouders meer

Vandaag is het Moederdag. Misschien raar om dan een blog te plaatsen over ouders die zijn overleden. Maar ik denk dat er op Moederdag ook een groot gemis is bij mensen. Momenteel zijn er kinderen die hun ouders niet kunnen zien door het coronavirus. Gescheiden door glazen wanden of zwaaiend naar een balkon. Maar besef dat ze er nog zijn! Voor kinderen waarvan vader of moeder is overleden zijn zulke dagen extra belastend.

Geen thuis meer

Het meeste trieste is dat we pas gaan waarderen hoe gelukkig we zijn totdat het te laat is. We realiseren ons niet hoeveel geluk we hebben om onze ouders om ons heen te hebben totdat ze van ons worden weggenomen. Ik was op mijn 34ste al wees. Mijn vader verloor ik toen ik 27 was en mijn moeder 7 jaar later. Dan ben je wel volwassen maar je bent nog veel te jong om ze te missen. In een klap ben je op jezelf aangewezen want “thuis¨ is er niet meer…

Onvoorwaardelijke liefde

Niemand zal zo sterk en zo tijdloos van mij houden als mijn ouders hebben gedaan. Ik zie mijzelf als puber nog met mijn ogen rollen als ze zeiden; “Ik wil alleen wat het beste voor jou is.” Nu begrijp ik dat ze dat echt meenden. Het maakte niet uit hoe vaak ik het gevoel heb gehad dat ze mij oneerlijk hebben beoordeeld, ze hebben mij nooit afgewezen. Hun liefde was onvoorwaardelijk wat ik ook deed of uitspookte.

Geen Moeder- of Vaderdag

Alle feestdagen zijn na het overlijden van mijn ouders ook anders geworden. Een soort van kerstverlichting die constant op gedimd staat. Mijn vader zal vandaag niet bellen om mij eraan te herinneren een fles wijn te halen. Mijn moeder zal er niet meer zijn om mij te laten weten dat de tafel helemaal gedekt is en dat ze op mij wachten.

Geen ouders meer

Elke keer als er iets spannends met mij gebeurt, krijg ik dat dringende gevoel mijn ouders te bellen om het nieuws met hun te delen. Dat zijn vaak momenten dat ik besef; ik heb geen ouders meer. Ze zijn er niet meer om te zien hoe ik ben uitgegroeid tot de persoon die ze mij hebben geinspireerd te worden. Dat doet op bepaalde manier pijn, voor mij maar ook voor hun dat ze de toekomst van hun kinderen hebben gemist.

Koester ze

Als jij het geluk hebt nog steeds jouw ouders te hebben, vergeet dan niet om ze te vertellen hoeveel ze echt voor je betekenen. Bezoek ze regelmatig, mits dit toegestaan is door de coronamaatregelen. Maar geef ze aandacht. Bel ze wat vaker om hen te laten weten dat je om ze geeft. Wees er gewoon voor hen en geniet van elk moment dat je met ze door kunt brengen. Want “achter elk jong kind dat in zichzelf gelooft, staat een ouder die eerst geloofde.” (- Matthew Jacobson)