We kennen allemaal de serie reportages waarin Nederlanders, die hun geluk in het buitenland gaan beproeven, gevolgd worden. Ik heb het over het programma Ik Vertrek. Soms een leedvermaak en soms pakt het ook goed uit. Ik vind het altijd een moedige keuze als mensen deze durven te maken. Nu sta ik zelf voor die keuze…
Emigreren
Het is nogal wat, huis en haard achterlaten om ergens in een vreemd land met een vreemde taal, andere cultuur jezelf te gaan settelen. Waarom doen mensen dit? We leven hier tenslotte in een rijk land met alle voorzieningen. Waarom zou je de keuze maken om dat allemaal op te geven en met een blanco blad te beginnen?
Ik vertrek
Per toeval kom ik een oude bekende tegen. Iemand die ik al heel wat jaartjes ken maar alleen maar op de hoogte van zijn wel en wee werd gehouden via social media. De onverwachte ontmoeting is leuk en we vragen aan elkaar hoe het gaat. Dan komt zijn verhaal. Hij vertelt mij enthousiast dat hij op het punt staat Nederland voor langere tijd te verlaten. Zijn familie is gevestigd op een van de prachtige Cookeilanden. 37 uur vliegen vanaf het koude Nederland. Hij laat mij wat foto’s zien en ik ben perplex. “Wat een schitterend eiland en wat stoer dat je dat doet!” antwoord ik hem. Zijn ogen schitteren en hij zegt: “Dan ga je toch lekker mee!?” Ik moet lachen om zijn uitnodiging en praat er wat over heen.
Keuze
Midden in de nacht ligt ik wakker. Ik heb mijn gebruikelijke “plafond-dienst”. Starend naar mijn plafond overdenk ik ons gesprek van de uren ervoor. Wat houdt mij tegen? Ik heb geen verantwoording verder in Nederland. Met een wifi-bereik kan ik schrijven waar ik maar wil. Geen kinderen die hier naar school gaan, geen ouders die ik achterlaat. Mijn lieve sociale kring is altijd dichtbij met Skype heb ik gemerkt in deze Corona-tijd. Maar mijn vrienden hebben uiteindelijk allemaal hun eigen leven. De vraag die ik mezelf stel is, wat MIJN toekomstperspectief is?
Ik woel en draai nog enige tijd door in mijn bed en pak uiteindelijk mijn telefoon. In een whatsapp typ ik de woorden die mijn leven misschien wel volledig gaan veranderen.
“Ik ga mee.”
Met enige aarzeling bekijk ik de korte zin nog even en dan druk ik op verzenden.
Wordt vervolgd…..
WauW, dat is nadenken, maar van de andere kant, wat laat het achter? Wat stoer, 3 woorden: Ik ga mee.
Ankie, gaat het door, wens ik je alle goeds toe en die eilanden zijn schitterend. Je kunt contact houden met iedereen die hier blijft, je vrienden en kennissen. Topper, doe gewoon wat en waar je zin in hebt. Geen kou meer. Geniet ervan. Er zal nog heel wat geregeld moeten worden, maar ik wens je een goed “Ik vertrek” toe.
Wat lief dank je wel