Als kleine kinderen iets nieuws gaan leren werk ik vaak met het stickersysteem. Heel de dag op de wc geplast; een sticker. Goed doorgeslapen; een sticker. Vijf stickers krijg je een cadeautje. Maar als je volwassen ben stoppen we daar ineens mee. Niks een sticker als je een week alle was in de machine hebt gedaan. En denk maar niet dat je een cadeautje krijgt als we de maand weer overleefd hebben.
Maar waarom zou je jezelf af en toe niet eens belonen voor al het werk dat je ongemerkt verzet in een dag, maand of een jaar. Het zijn vaak die dingen die bij het dagelijks leven horen die ongemerkt op je bordje terecht zijn gekomen . Activiteiten die meer tijd en energie kosten dan je toe wilt geven en die als ik heel eerlijk bent, helemaal niet leuk zijn. Dus waarom zou je daar geen sticker voor mogen krijgen.
Een sticker voor het regelen
Naast je werk en je gezin zijn er nog veel andere verplichtingen die moeten gebeuren. Ik heb een man die samen met mij het gezin runt. Hij is degene die stofzuigt, schoonmaakt en ook al is dat niet meer dan logisch is het toch heel fijn. Maar ongemerkt is er in de afgelopen vijfentwintig jaar een routine in geslopen dat ik veel regel. Dagjes weg, verjaardagen, vakanties en alle andere activiteiten worden door mij geregeld. Dat doe ik zelf daar ben ik me enorm van bewust maar waarom zou ik dan geen sticker mogen krijgen.
En waarom hoor ik om me heen zo vaak dat de vrouwen in het gezin degene zijn die dat regelen. We regelen de cadeautjes, we geven door wanneer iedereen vrij moet nemen en we maken de inpaklijstjes. Zijn wij dan van nature een regelaar of willen we gewoon de controle niet loslaten ? Want de man des huizes zou best meer willen regelen maar ik neem het gewoon over. Ik wil weten of alles op het lijstje staat en wie welk cadeautje krijgt. Wat is dat toch ? Dat ik ergens in mijn leven zo ’n controlefreak ben geworden. Misschien moet ik daar eens iets aan gaan doen. Zou ik dan misschien een sticker mogen ?
