Waarom focussen wij vrouwen ons altijd op wat we niet mooi vinden aan onszelf? Natuurlijk zijn er dingen die ik niet mooi vind aan mezelf en op sommige dagen zijn dat meerdere dingen tegelijk. Ik ben bijvoorbeeld heel ongeduldig, kan soms bot overkomen en ik vind mijn kont wat te groot. Maar ik wil de nadruk niet leggen op mijn imperfecties.

Geen nadruk leggen op mijn imperfecties

Waarom wil ik daar de nadruk niet op leggen? Deels omdat andere mensen daar dan juist op gaan letten, maar eigenlijk vooral voor mezelf. Hoe vaker ik de dingen benoem die ik niet zo mooi vind, hoe meer ik er namelijk zelf op ga letten. Ik concentreer me liever op de dingen di eik wel leuk en mooi vind aan mezelf: mijn positieve kijk op het leven, relativeringsvermogen, mijn directheid en mijn tweekleurige ogen.

Wees trots op jezelf!

Waarom kunnen we niet gewoon wat trotser zijn op wat we hebben? Is dat Nederlandse bescheidenheid? Waarom kunnen we niet wat meer pronken? Nee, je moet lekker ‘gewoon’doen en jezelf vooral niet leuk vinden. Wat als je jezelf leuk vindt, dan heb je kapsones. Goed voorbeeld is het in ontvangst nemen van complimentjes. Zo lastig. Dan is het van: “Goh, wat een leuk jurkje heb je aan,” en dan hoor ik het al: “Uitverkoopje!” Zeg gewoon: “Dank je wel! Simpel eigenlijk….

Vrouwen onderling en de imperfecties

Vrouwen onder elkaar stimuleren daar ook totaal niet in. Als we bijvoorbeeld naar de televisie kijken, hebben we eerder kritiek op het uiterlijk van andere vrouwen dan dat we complimenten uitdelen. Waarschijnlijk om onze eigen onzekerheid te verbergen. Ik heb gemerkt dat als je een gesprek met iemand begint, je het beste met een compliment kunt beginnen. Werkt als een malle. Probeer maar eens. Zeg eens tegen de winkeldame dat ze leuke oorbellen in heeft, of tegen de tandartsassistente dat ze lekker ruikt. Ik merkte laatst wel dat ik er een beetje in doorgeslagen was toe ik tegen de serveerster zei dat ze een goede kont had in de broek die ze aanhad. Ze keek me aan alsof ik gek was.

Hoe ouder, hoe makkelijker

Nu ik veertig-plus ben, vind ik het ook belachelijk allemaal. Over twintig jaar kan ik geen korte rokken meer aan of torenhoge hakken. Dus ik geniet er nu nog extra van. En had ik er ook maar meer van genoten toen alles nog wat strakker was. Dus loop niet zo te zeuren en geniet! Hoe ouder ik word, hoe minder ik aan mezelf zou willen veranderen. Het is was het is. Ik omhels mijn imperfecties. En in al mijn Nederlandse bescheidenheid ben ik daar best trots op!